| 
ΛΟΥΙ ΠΑΣΤΕΡ
,(1822-1895).
Γάλλος χημικός και βιολόγος. Από παιδί εκδήλωσε κλίση στο σχέδιο και τη ζωγραφική και αργότερα προς τις φυσικές επιστήμες. Τελείωσε το γυμνάσιο στο Αρμπουά και έπειτα σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole Normale. Μόλις τελείωσε τις σπουδές του, διορίστηκε στο λύκειο της Μπεζανσόν, συγχρόνως, ωστόσο, συνέχισε τη μελέτη της φυσικής και της χημείας. Μελέτησε τη σχέση μεταξύ των οπτικών ιδιοτήτων των κρυστάλλων και της μοριακής δομής τους και το 1848, όταν ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του, διορίστηκε καθηγητής της χημείας στο πανεπιστήμιο του Στρασβoύργου. Το 1854 έγινε καθηγητής της χημείας στο πανεπιστήμιο της Λιλ και το 1857 διευθυντής των επιστημονικών σπουδών της Ecole Normale στο Παρίσι. Συγχρόνως έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, της Ιατρικής Ακαδημίας και πολλών ξένων επιστημονικών σωματείων.
Ο Παστέρ, παρόλο που άρχισε τη σταδιοδρομία του ως χημικός, έγινε παγκόσμια γνωστός για τις βιολογικές μελέτες του πάνω στους ζυμομύκητες. Μελετώντας τη γαλακτική και αλκοολική ζύμωση, απέδειξε ότι για να συμβούν είναι απαραίτητη η παρουσία ουσιών που εκκρίνονται από ορισμένους μύκητες. Με αφορμή τις καταστροφές των κρασιών στην περιοχή της Λιλ από μολύνσεις, κατά τη ζύμωση από άλλους ανεπιθύμητους μύκητες, μελέτησε τρόπους καταστροφής των μυκήτων αυτών και κατέληξε σε μία μέθοδο που ονομάστηκε προς τιμή του παστερίωση.
Η μελέτη των ζυμώσεων έστρεψε το ενδιαφέρον του Παστέρ στον κόσμο των μικροβίων. Οι μελέτες, τα πειράματα και οι ανακαλύψεις του Παστέρ σχετικά με τα μικρόβια του έδωσαν τον τίτλο του πατέρα της μικροβιολογίας. Την εποχή του Παστέρ υπήρχε ο προβληματισμός για την προέλευση των μικροβίων. Η μία άποψη «της αυτόματης γένεσης» θεωρούσε ότι οι μικροοργανισμοί προέρχονταν αυτόματα από την οργανική ύλη που βρισκόταν σε αποσύνθεση. Η άλλη θεωρούσε ότι προέρχονταν από σπόριά τους στον αέρα που μόλυναν τα θρεπτικά υλικά. Με μία σειρά ιστορικών πειραμάτων ο Παστέρ απέδειξε πως είναι απαραίτητη η μόλυνση για να αναπτυχθούν οι μικροοργανισμοί, αποκλείοντας την αυτόματη γέννησή τους. Εφάρμοσε τα συμπεράσματά του στην ιατρική και καθόρισε σαφώς τη σχέση που υπάρχει μεταξύ της μόλυνσης από διάφορα μικρόβια και της εμφάνισης των ασθενειών. Κατόρθωσε μάλιστα να απομονώσει μερικά από τα παθογόνα μικρόβια που προκαλούν ασθένειες στα ζώα και τον άνθρωπο, όπως το μικρόβιο του άνθρακα, της γάγγραινας, πολλούς στρεπτόκοκκους και σταφυλόκοκκους κ.ά.
Αποκορύφωση της σταδιοδρομίας του Παστέρ υπήρξε η ανακάλυψη των εμβολίων για την προφύλαξη από τις μολύνσεις. Ανακάλυψε τον εμβολιασμό κατά του σπληνάνθρακα, της ερυθράς των χοίρων και της χολέρας των πουλερικών. Τελευταία του επιτυχία (1885), πραγματικό επιστέγασμα των εργασιών του, ήταν η μελέτη των μεθόδων προφύλαξης από τη λύσσα και η επινόηση του αντιλυσσικού εμβολιασμού.
,(1822-1895).
Γάλλος χημικός και βιολόγος. Από παιδί εκδήλωσε κλίση στο σχέδιο και τη ζωγραφική και αργότερα προς τις φυσικές επιστήμες. Τελείωσε το γυμνάσιο στο Αρμπουά και έπειτα σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole Normale. Μόλις τελείωσε τις σπουδές του, διορίστηκε στο λύκειο της Μπεζανσόν, συγχρόνως, ωστόσο, συνέχισε τη μελέτη της φυσικής και της χημείας. Μελέτησε τη σχέση μεταξύ των οπτικών ιδιοτήτων των κρυστάλλων και της μοριακής δομής τους και το 1848, όταν ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του, διορίστηκε καθηγητής της χημείας στο πανεπιστήμιο του Στρασβoύργου. Το 1854 έγινε καθηγητής της χημείας στο πανεπιστήμιο της Λιλ και το 1857 διευθυντής των επιστημονικών σπουδών της Ecole Normale στο Παρίσι. Συγχρόνως έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, της Ιατρικής Ακαδημίας και πολλών ξένων επιστημονικών σωματείων.
 |
| ΠΑΣΤΕΡ,ΛΟΥΙ(1822-1895). |
Η μελέτη των ζυμώσεων έστρεψε το ενδιαφέρον του Παστέρ στον κόσμο των μικροβίων. Οι μελέτες, τα πειράματα και οι ανακαλύψεις του Παστέρ σχετικά με τα μικρόβια του έδωσαν τον τίτλο του πατέρα της μικροβιολογίας. Την εποχή του Παστέρ υπήρχε ο προβληματισμός για την προέλευση των μικροβίων. Η μία άποψη «της αυτόματης γένεσης» θεωρούσε ότι οι μικροοργανισμοί προέρχονταν αυτόματα από την οργανική ύλη που βρισκόταν σε αποσύνθεση. Η άλλη θεωρούσε ότι προέρχονταν από σπόριά τους στον αέρα που μόλυναν τα θρεπτικά υλικά. Με μία σειρά ιστορικών πειραμάτων ο Παστέρ απέδειξε πως είναι απαραίτητη η μόλυνση για να αναπτυχθούν οι μικροοργανισμοί, αποκλείοντας την αυτόματη γέννησή τους. Εφάρμοσε τα συμπεράσματά του στην ιατρική και καθόρισε σαφώς τη σχέση που υπάρχει μεταξύ της μόλυνσης από διάφορα μικρόβια και της εμφάνισης των ασθενειών. Κατόρθωσε μάλιστα να απομονώσει μερικά από τα παθογόνα μικρόβια που προκαλούν ασθένειες στα ζώα και τον άνθρωπο, όπως το μικρόβιο του άνθρακα, της γάγγραινας, πολλούς στρεπτόκοκκους και σταφυλόκοκκους κ.ά.
Αποκορύφωση της σταδιοδρομίας του Παστέρ υπήρξε η ανακάλυψη των εμβολίων για την προφύλαξη από τις μολύνσεις. Ανακάλυψε τον εμβολιασμό κατά του σπληνάνθρακα, της ερυθράς των χοίρων και της χολέρας των πουλερικών. Τελευταία του επιτυχία (1885), πραγματικό επιστέγασμα των εργασιών του, ήταν η μελέτη των μεθόδων προφύλαξης από τη λύσσα και η επινόηση του αντιλυσσικού εμβολιασμού.
