ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ

ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ

ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 Ο Ουρανός είναι ο έβδομος πλανήτης από τον Ήλιο.Έχει την τρίτη μεγαλύτερη ακτίνα  και τέταρτη μεγαλύτερη μάζα από όλους τους πλανήτες στο Ηλιακό Σύστημα.Το όνομά του προέρχεται από τον αρχαίο Έλληνα  Ουρανό,πατέρα του Κρόνου και παππού του Δία.

 Αν και είναι ορατός με γυμνό μάτι,όπως οι πέντε κλασικοί πλανήτες,ουδέποτε αναγνωρίστηκε ως ένας πλανήτης από τους αρχαίους παρατηρητές.Ο Σερ Γουίλιαμ Χέρσελ ανακοίνωσε την ανακάλυψή του στις 13 Μαρτίου 1781.Ο Ουρανός ήταν επίσης ο πρώτος πλανήτης που ανακαλύφθηκε με ένα τηλεσκόπιο.

Ο Ουρανός είναι ο έβδομος πλανήτης από τον Ήλιο  

 Ο Ουρανός έχει παρόμοια σύνθεση με τον Ποσειδώνα.Και οι δύο έχουν διαφορετική χημική σύνθεση από τους μεγαλύτερους γίγαντες αερίου,του Δία και του Κρόνου.Η ατμόσφαιρα του Ουρανού είναι παρόμοια με του Δία και του Κρόνου με σύνθεση από υδρογόνο και ήλιο.Πρόκειται για την πιο κρύα πλανητική ατμόσφαιρα στο Ηλιακό Σύστημα,με ελάχιστη θερμοκρασία 49 K (-224 °C).Έχει μια περίπλοκη,πολυεπίπεδη διάρθρωση από σύννεφα,με το νερό να υπάρχει στα χαμηλότερα σύννεφα,και το μεθάνιο πιστεύεται ότι αποτελεί το ανώτατο στρώμα των νεφών.

 Όπως και άλλοι γίγαντες πλανήτες,ο Ουρανός έχει ένα σύστημα δακτυλίου,μια μαγνητόσφαιρα,και πολλά φεγγάρια.Το σύστημα του Ουρανού έχει μια μοναδική ρύθμιση παραμέτρων μεταξύ των πλανητών,λόγω του άξονα περιστροφής του έχει κλίση προς τα πλάγια.Η ταχύτητα του ανέμου για τον Ουρανό μπορεί να φτάσει τα 250 μέτρα ανά δευτερόλεπτο (900 χλμ/ώρα,560 mph).

ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Όταν το Voyager 2 έφτασε στο Ουρανό,οι αστρονόμοι περίμεναν να βρουν πολύπλοκες δομές από σύννεφα παρόμοια με αυτά του Δία και του Κρόνου.Αλλά όταν οι εικόνες έφθασαν τελικά,τίποτα δεν ήταν ορατά,αλλά μία συνηθισμένη μπλε-πράσινη σφαίρα.Οι έγχρωμες εικόνες του πλανήτη αργότερα έδειξαν ότι οι κλιμακωτές δομές των νεφών ήταν παρόντες,αλλά ήταν εξαιρετικά εξασθενημένες.Επισκιάζεται από το υπερκείμενο στρώμα μεθανίου.Ο Ουρανός είναι ο τρίτος από τους γίγαντες αερίου από τον Ήλιο.Πιστεύεται ότι αποτελείται από υδρογόνο περίπου 83%,15% από ήλιο,2% από μεθάνιο και ίχνη του ακετυλενίου και άλλων υδρογονανθράκων.Στο μεθάνιο στην ανώτερη ατμόσφαιρα του πλανήτη οφείλεται το μπλε-πράσινο χρώμα.Αυτό συμβαίνει επειδή το μεθάνιο απορροφά το κόκκινο φως.

 Ο Ουρανός είναι ο τρίτος από τους γίγαντες αερίου από τον Ήλιο

 Οι άνεμοι στα μέσα γεωγραφικά πλάτη του Ουρανού προς την κατεύθυνση της περιστροφής του πλανήτη φτάνουν μέχρι και 360 μίλια (580 χλμ.) ανά ώρα.Μελέτες έχουν δείξει κάπως βραδύτερους ανέμους που φυσούν προς την αντίθετη κατεύθυνση στον ισημερινό του πλανήτη.Οι αστρονόμοι κάποτε πίστευαν ότι κάτω από αυτά τα στρώματα των νεφών ήταν ένας τεράστιος ωκεανός σε υγρή αμμωνία και νερό.Η εσωτερική δομή του πλανήτη Ουρανού είναι πιθανώς πολύ παρόμοια με εκείνη του Δία και του Κρόνου,αλλά χωρίς τη βραχώδη πυρήνα και υγρό μεταλλικό κέντρο του υδρογόνου.Αντ 'αυτού,υπάρχει πιθανώς μια πυκνή συλλογή του βραχώδους υλικού στον πυρήνα.Το 1977,οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι ο Ουρανός,όπως και όλοι οι άλλοι γίγαντες πλανήτες αερίων,έχει ένα σύστημα δακτυλίων.Συνολικά εννέα δαχτυλίδια είχαν εντοπιστεί από τη Γη.Όταν Voyager 2 επισκέφτηκε ο Ουρανός το 1986,δύο ακόμη δακτύλιοι ανακαλύφθηκαν.Το Voyager 2,επίσης,ανακάλυψε ότι ο Ουρανός έχει ένα μαγνητικό πεδίο.Έχει κλίση 60 μοιρών από τον άξονα περιστροφής του πλανήτη,και είναι περίπου της ίδιας έντασης όπως το μαγνητικό πεδίο της Γης.Το μαγνητικό πεδίο της Γης και των άλλων γήινων πλανητών είναι πιθανόν να προκλήθηκε από ηλεκτρικό ρεύμα που παράγεται στο λειωμένο πυρήνα του πλανήτη.Δεδομένου ότι ο Ουρανός δεν έχει λειωμένο πυρήνα,οι αστρονόμοι δεν είναι βέβαιοι για το τι είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία του μαγνητικού πεδίου.
 Τα κύρια χαρακτηριστικά του Ουρανού φαίνονται στο παρακάτω πίνακα:

Χαρακτηριστικά τροχιάς
Αφήλιο	3.004.419.704 km (20,08330526 AU)
Περιήλιο	2.748.938.461 km (18,37551863 AU)
Ημιάξονας τροχιάς	2.876.679.082 km (19,22941195 AU)
Εκκεντρότητα	0,044405586
Περίοδος περιφοράς	30.799,095 ημέρες (84,323326 χρόνια)
Συνοδική Περίοδος	369,66 ημέρες
Μέση Ταχύτητα Τροχιάς	6,81 km/s
Κλίση	0,772556° ως προς την Εκλειπτική 6,48° ως προς τον Ηλιακό ισημερινό
Μήκος του ανερχόμενου σημείου	73,989821°
Όρισμα του περιηλίου	96,541318°
Δορυφόροι	27
Φυσικά Χαρακτηριστικά
Ισημερινή Ακτίνα	25.559 ± 4 km (4,007 γήινες)
Πολική Ακτίνα	24.973 ± 20 km (3,929 γήινες)
Πεπλάτυνση	0,0229 ± 0,0008
Επιφάνεια	8,1156 ×109 km2 (15,91 γήινες)
Όγκος	6,833 ×1013 km3 (63,086 γήινες)
Μάζα	(8,6810 ± 0,0013) ×1025kg (14,536 γήινες)
Μέση πυκνότητα	1,27 g/cm3
Επιφανειακή Βαρύτητα στον Ισημερινό	8,69 m/s2
Ταχύτητα Διαφυγής	21,3 km/s
Αστρονομική περίοδος περιστροφής	-0,71833 ημέρες (17 h 14 min 24 s)
Ταχύτητα περιστροφής στον Ισημερινό	2,59 km/s 9.320 km/h
Κλίση άξονα	97,77°
Ορθή αναφορά του βόρειου πόλου	17 h 9 min 15 s
Απόκλιση	-15,175°
Λευκαύγεια	0,300
Φαινόμενο μέγεθος	5,9 ως 5,32
Θερμοκρασία	ελάχ. μέση μεγ. 76 K
Χαρακτηριστικά ατμόσφαιρας
Υδρογόνο	83 ± 3%
Ήλιο	15 ± 3%
Μεθάνιο	2,3%

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Ο Ουρανός είχε παρατηρηθεί σε πολλές περιπτώσεις πριν από την ανακάλυψή του ως πλανήτης.Η πρώτη παρατήρηση έχει καταγραφεί το 1690 από τον John Flamsteed.
 Ο Γάλλος αστρονόμος Pier Lemonnier παρατήρησε τον Ουρανό,τουλάχιστον δώδεκα φορές μεταξύ του 1750 και του 1769,μεταξύ άλλων για τέσσερις συνεχόμενες νύχτες.

Ο Pierre Lemonnier (Saint-Sever,28 Ιουνίου 1675-Saint-Germain-en-Laye,27 Νοεμβρίου 1757) ήταν Γάλλος αστρονόμος,καθηγητής της Φυσικής και Φιλοσοφίας στο Κολέγιο d'Harcourt (Πανεπιστήμιο του Παρισιού) και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών

 Ο Sir William Herschel παρατήρησε τον πλανήτη στις 13 Μαρτίου 1781,στον κήπο του σπιτιού του στην πόλη του Μπαθ,της Αγγλίας αλλά ανέφερε αρχικά ότι είναι κομήτης.Ενώ ο Herschel συνέχισε να περιγράφει προσεκτικά το νέο αντικείμενο του σαν κομήτη,άλλοι αστρονόμοι είχαν ήδη αρχίσει να υποψιάζεται κάτι διαφορετικό.

Ο Σερ Ουίλιαμ Χέρσελ (Sir Frederick William Herschel,15 Νοεμβρίου 1738–25 Αυγούστου 1822) ήταν Βρετανός αστρονόμος και μουσικός,γερμανικής καταγωγής.Υπήρξε Ιππότης του Βασιλικού Γκελφικού Τάγματος του Ανόβερου και εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας.Ο Σερ Γουίλιαμ Χέρσελ ανακοίνωσε την ανακάλυψή του Ουρανού στις 13 Μαρτίου 1781

 Ο Ρώσος αστρονόμος Anders Johan Lexell ήταν ο πρώτος που υπολόγισε τη τροχιά του νέου αντικειμένου και ανακοίνωσε ότι είναι σχεδόν κυκλική που τον οδήγησε σε ένα συμπέρασμα ότι ήταν ένας πλανήτης και όχι κομήτης.

Το τηλεσκόπιο με το οποίο ο Sir William Herschel παρατήρησε τον πλανήτη στις 13 του Μαρτίου 1781

 Από το Βερολίνο ο αστρονόμος Johann Elert Bode περιγράφει την ανακάλυψη του Herschel ως "ένα κινούμενο αστέρι που μπορεί να θεωρηθεί ότι κινείται πέρα ​​από την τροχιά του Κρόνου».Ο Bode κατέληξε στο συμπέρασμα ότι από την σχεδόν κυκλική τροχιά του έμοιαζε περισσότερο σαν ένας πλανήτης από ότι ένας κομήτης. 

Ο Johann Bode Elert (19, Ιανουαρίου 1747-23 Νοεμβρίου 1826) ήταν Γερμανός αστρονόμος.Ο Bode καθόρισε τη τροχιά του Ουρανού και πρότεινε το όνομα του πλανήτη

 Το αντικείμενο ήταν πλέον αποδεκτό ως ένας νέος πλανήτης.Το 1783,ο Herschel αναγνώρισε αυτό το γεγονός στο Royal Society.Σε αναγνώριση των επιτευγμάτων του,ο βασιλιάς Γεώργιος Γ έδωσε στον Herschel ετήσιο μισθό 200 £.Το προτεινόμενο όνομα για το νέο αυτό πλανήτη ήταν Herschel άλλα δεν ήταν δημοφιλή έξω από τη Βρετανία.Ο Σουηδός αστρονόμος Erik Prosperin πρότεινε το όνομα Ποσειδώνας και υποστηρίχθηκε από άλλους αστρονόμους.Ο Bode επέλεξε το όνομα Ουρανός,από τον Έλληνα θεό Ουρανό.Ο Bode υποστήριξε ότι όπως ο Κρόνος ήταν πατέρας του Δία,έτσι ο νέος πλανήτης θα πρέπει να έχει όνομά από τον πατέρα του Κρόνου.Το 1789,η Royal Bode Ακαδημία υποστήριξε την επιλογή του Bode.Τελικά,η πρόταση Bode έγινε  πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη.

ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Ο Ουρανός περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο μια φορά κάθε 84 χρόνια Γης.Η μέση απόσταση του από τον Ήλιο είναι περίπου 3 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (περίπου 20 AU).Η ένταση του ηλιακού φωτός στον Ουρανό είναι περίπου 1/400 από αυτό στη Γη.Τα τροχιακά στοιχεία του πρώτη φορά υπολογίστηκαν το 1783 από τον Pierre Simon Laplace.

Ο Ουρανός περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο μια φορά κάθε 84 χρόνια Γης

 Το 1845,ο Urbain Le Verrier ξεκίνησε τη δική του ανεξάρτητη έρευνα του.Στις 23 Σεπτεμβρίου 1846,ο Johann Gottfried Galle βρίσκει ένα νέο πλανήτη,που αργότερα ονομάστηκε Ποσειδώνας,σχεδόν με την ίδια  θέση που προβλέπεται από το Le Verrier.

Η μέση απόσταση του από τον Ήλιο είναι περίπου 3 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (περίπου 20 AU)

 Η περίοδος περιστροφής του εσωτερικού του πλανήτη Ουρανού είναι 17 ώρες και 14 λεπτά.Όπως σε όλους τους γιγάντιους πλανήτες,τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας παρουσιάζουν πολύ ισχυρούς ανέμους προς την κατεύθυνση της περιστροφής.Σε κάποια γεωγραφικά πλάτη,όπως περίπου τα δύο τρίτα της διαδρομής από τον ισημερινό προς το νότιο πόλο,τα ορατά χαρακτηριστικά της ατμόσφαιρας κινούνται πολύ πιο γρήγορα,κάνοντας μια πλήρη περιστροφή μέσα σε μόλις 14 ώρες. 

ΑΞΟΝΙΚΗ ΚΛΙΣΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Ο Ουρανός έχει μια αξονική κλίση 97,77 βαθμούς, που έχει σαν αποτέλεσμα ο άξονας περιστροφής του να είναι σχεδόν παράλληλος με το επίπεδο του ηλιακού συστήματος.Αυτό του δίνει εποχιακές αλλαγές εντελώς αντίθετες από εκείνες των άλλων μεγάλων πλανητών.Κάθε πόλος παίρνει περίπου 42 χρόνια συνέχια φως του ήλιου και ακολουθείται από 42 χρόνια στο σκοτάδι.

 Άρα έχουμε:

Χειμερινό ηλιοστάσιο 1902, 1986 θερινό ηλιοστάσιο

Εαρινή ισημερία 1923, 2007 φθινοπωρινή ισημερία

Θερινό ηλιοστάσιο 1944, 2028 Χειμερινό Ηλιοστάσιο

Φθινοπωρινή ισημερία 1965, 2049 εαρινή ισημερία

Ο Ουρανός έχει μια αξονική κλίση 97,77 βαθμούς,που έχει σαν αποτέλεσμα ο άξονας περιστροφής του να είναι σχεδόν παράλληλος με το επίπεδο του ηλιακού συστήματος

 Ένα αποτέλεσμα αυτού του προσανατολισμού του άξονα είναι ότι,κατά μέσο όρο κατά τη διάρκεια του έτους,οι πολικές περιοχές του πλανήτη Ουρανού λαμβάνουν μεγαλύτερη εισροή ενέργειας από τον Ήλιο από ότι στον ισημερινό του.Παρ 'όλα αυτά,ο Ουρανός είναι θερμότερος στον ισημερινό του από ότι στους πόλους του.Ο υποκείμενος μηχανισμός που προκαλεί αυτό είναι άγνωστος.

ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Από το 1995 έως το 2006,το εμφανής μέγεθος του Ουρανού κυμάνθηκε μεταξύ 5,6 και 5,9,τοποθετώντας το ακριβώς εντός των ορίων της ορατότητας με γυμνό μάτι στο 6.5.Η γωνιακή διάμετρος του είναι μεταξύ 3,4 και 3,7 δευτερόλεπτο του τόξου, σε σύγκριση με 16-20 δευτερόλεπτο του τόξου για τον Κρόνο και 32 έως 45 δευτερόλεπτο του τόξου για το Δία. 

Ο Ουρανός είναι ορατός με γυμνό μάτι σε σκοτεινό ουρανό  

 Σε αντίθεση,ο Ουρανός είναι ορατός με γυμνό μάτι σε σκοτεινό ουρανό,και γίνεται εύκολος στόχος,ακόμη και στις αστικές συνθήκες με κιάλια.Στα μεγαλύτερα ερασιτεχνικά τηλεσκόπια με αντικειμενική διάμετρο μεταξύ 15 και 23 cm,ο πλανήτης εμφανίζεται ως ένας αχνός γαλάζιος δίσκος με ξεχωριστή συσκότιση.Με ένα μεγάλο τηλεσκόπιο των 25 cm ή μεγαλύτερο,σαν σύννεφο,καθώς είναι ορατά και μερικοί από τους μεγαλύτερους δορυφόρους,όπως η Τιτάνια και ο Όμπερον.

ΣΥΓΚΡIΣΗ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ

 Η μάζα του Ουρανού είναι περίπου 14,5 φορές μεγαλύτερη από της Γης.Η διάμετρός του Ουρανού είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από του Ποσειδώνα και περίπου τέσσερις φορές της Γης.Η προκύπτουσα πυκνότητα του 1,27 g/cm3 η οποία κάνει τον Ουρανό το δεύτερο λιγότερο πυκνό πλανήτη,μετά τον Κρόνο.Η τιμή αυτή υποδεικνύει ότι είναι κατασκευασμένος κυρίως από  το νερό,αμμωνία,και μεθάνιο.

Η μάζα του Ουρανού είναι περίπου 14,5 φορές μεγαλύτερη από της Γης  

 Η συνολική μάζα του πάγου στο εσωτερικό του Ουρανού δεν είναι επακριβώς γνωστή,πρέπει να είναι μεταξύ 9,3 και 13,5 γήινες μάζες.Το υδρογόνο και το ήλιο αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος του συνόλου,μεταξύ 0,5 και 1,5 γήινες μάζες.Το υπόλοιπο της μάζας,δηλαδή 0,5-3,7 γήινες μάζες εξηγείται από βραχώδη υλικά.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

  Το καθιερωμένο μοντέλο της δομής του Ουρανού είναι ότι αποτελείται από τρία στρώματα:

α) ένα βραχώδη (πυριτικό άλας/σιδήρου-νικελίου) πυρήνα στο κέντρο, 

β) ένα παγωμένο μανδύα στη μέση και 

γ) ένα εξωτερικό αέριο υδρογόνο/ήλιο 

Το καθιερωμένο μοντέλο της δομής του Ουρανού είναι ότι αποτελείται από τρία στρώματα:ένα βραχώδη πυρήνα στο κέντρο,ένα παγωμένο μανδύα στη μέση και ένα εξωτερικό αέριο υδρογόνο/ήλιο 

 Ο πυρήνα είναι σχετικά μικρός,με μάζα μόλις 0,55 γήινες μάζες και ακτίνα λιγότερη από το 20% του Ουρανού.Ο μανδύας περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη,με περίπου 13,4 γήινες μάζες,ενώ τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας είναι σχετικά επουσιώδη, με βάρος περίπου 0,5 γήινες μάζες και την επέκταση για το τελευταίο 20% της ακτίνας του Ουρανού.Η πυκνότητα του πυρήνα του Ουρανού είναι περίπου 9 g/cm3,με πίεση στο κέντρο των 8 εκατομμυρίων μπαρ (800 GPa) και σε θερμοκρασία περίπου 5000 Κ.Ο μανδύας πάγου δεν αποτελείται από πάγο με τη συμβατική έννοια του όρου, αλλά από ένα καυτό και πυκνό υγρό που αποτελείται από νερό, αμμωνία και άλλες πτητικές ουσίες.Αυτό το υγρό, το οποίο έχει υψηλή ηλεκτρική αγωγιμότητα,ονομάζεται μερικές φορές ωκεανός νερού-αμμωνίας.

Ο πυρήνα είναι σχετικά μικρός, με μάζα μόλις 0,55 γήινες μάζες και ακτίνα λιγότερη από το 20% του Ουρανού

 Οι συνθέσεις του Ουρανού και του Ποσειδώνα είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες του Δία και του Κρόνου, με τον πάγο να δεσπόζει πάνω από τα αέρια,ως εκ τούτου,δικαιολογούν την ξεχωριστή κατάταξη τους ως γίγαντες πάγου.Μπορεί να υπάρχει ένα στρώμα ιόντων το νερό,όπου τα μόρια του νερού μπορούν να διασπαστούν σε μια σούπα ιόντων υδρογόνου και οξυγόνου,και πιο βαθιά κάτω με νερό στο οποίο αποκρυσταλλώνει οξυγόνο αλλά τα ιόντα υδρογόνου κυκλοφορούν ελεύθερα στο πλέγμα οξυγόνου

Ο ουρανός αποτελείται από υδρογόνο περίπου 83%, 15% από ήλιο,2% από μεθάνιο και ίχνη του ακετυλενίου και άλλων υδρογονανθράκων

 Ενώ το παραπάνω μοντέλο θεωρείται εύλογα πρότυπο, δεν είναι το μοναδικό.Για παράδειγμα,εάν σημαντικές ποσότητες υδρογόνου και βραχώδες υλικό αναμειγνύεται στο μανδύα πάγου,η συνολική μάζα του στο εσωτερικό του θα είναι χαμηλότερη,και,αντίστοιχα,η συνολική μάζα των βράχων και του υδρογόνου θα είναι υψηλότερη.Προς το παρόν διαθέσιμα στοιχεία δεν επιτρέπουν την επιστήμη για να καθορίσει ποιο μοντέλο είναι σωστό.Το υγρό στη εσωτερική δομή του Ουρανού σημαίνει ότι δεν έχει στερεή επιφάνεια. 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Η εσωτερική θερμότητα του Ουρανού εμφανίζεται αισθητά χαμηλότερη από εκείνη των άλλων γιγάντων πλανητών.Σε αστρονομικούς όρους,έχει μικρή θερμική ροή.Γιατί η εσωτερική θερμοκρασία του Ουρανού είναι τόσο χαμηλή δεν είναι ακόμα κατανοητή.Ο Ποσειδώνας,ο οποίος βρίσκεται κοντά στο δίδυμο Ουρανό στο μέγεθος και τη σύνθεση, ακτινοβολεί 2,61 φορές περισσότερη ενέργεια στο διάστημα,που λαμβάνει από τον Ήλιο.Ο Ουρανός,αντίθετα,δεν ακτινοβολεί σχεδόν καθόλου θερμότητα.

Η εσωτερική θερμότητα του Ουρανού εμφανίζεται αισθητά χαμηλότερη από εκείνη των άλλων γιγάντων πλανητών

 Η συνολική ισχύς που εκπέμπεται από τον Ουρανό στην Άπω υπέρυθρη (δηλαδή θερμότητα) μέρος του φάσματος είναι 1,06 ± 0,08 φορές της ηλιακής ενέργειας που απορροφάται στην ατμόσφαιρα του.Στην πραγματικότητα, η ροή θερμότητας του Ουρανού είναι μόνο 0,042±0,047 W/m2, η οποία είναι χαμηλότερη από την εσωτερική ροή θερμότητας της Γης περίπου 0,075 W/m2.Η χαμηλότερη θερμοκρασία που καταγράφεται στην τροπόπαυση του Ουρανού είναι 49 K (-224 ° C),καθιστώντας το πιο κρύο πλανήτη στο Ηλιακό Σύστημα.

ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Αν και δεν υπάρχει καμία σαφώς καθορισμένη σταθερή επιφάνεια μέσα στο εσωτερικό του Ουρανού,το ακραίο τμήμα των αέριων του Ουρανού που είναι ορατό με τηλεσκόπιο ονομάζεται ατμόσφαιρα.Το αδύναμο στέμμα της ατμόσφαιρας επεκτείνει εντυπωσιακά πάνω από δύο πλανητικές ακτίνες από την ονομαστική επιφάνεια στο 1 bar πίεση.

Η ατμόσφαιρα Ουρανού μπορεί να χωριστεί σε τρία στρώματα:την τροπόσφαιρα, τη στρατόσφαιρα και τη θερμόσφαιρα/στέμμα 

 Η ατμόσφαιρα Ουρανού μπορεί να χωριστεί σε τρία στρώματα: την τροπόσφαιρα,μεταξύ υψομέτρων των -300 και 50 χλμ και πιέσεις 100 -0,1 bar(10 MPa σε 10 kPa),τη στρατόσφαιρα, που εκτείνονται σε υψόμετρο μεταξύ 50 και 4000 χλμ. και πιέσεις του κυμαίνεται μεταξύ 0,1 και 10-10 bar (10 kPa σε 10 μΡa),και τη θερμόσφαιρα / στέμμα που εκτείνεται από 4.000 χιλιόμετρα και 50.000 χιλιόμετρα από την επιφάνεια.Δεν υπάρχει μεσόσφαιρα.

ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Η σύνθεση της ατμόσφαιρας Ουρανού είναι διαφορετική από τον υπόλοιπο πλανήτη,επειδή αποτελείται κυρίως από μοριακό υδρογόνο και ήλιο.Το μοριακό κλάσμα του ήλιου,δηλαδή ο αριθμός των ατόμων του ηλίου ανά μόριο του φυσικού αερίου,είναι 0,15±0,03 στην ανώτερη τροπόσφαιρα, που αντιστοιχεί σε κλάσμα μάζας 0,26±0,05.Η τιμή αυτή είναι πολύ κοντά στο κλάσμα ηλίου μάζας 0,275±0,01,που δείχνουν ότι το ήλιο δεν έχει εγκατασταθεί στο κέντρο του πλανήτη,όπως συνέβη και στους γίγαντες αερίου.Το τρίτο πιο άφθονο συστατικό της ατμόσφαιρας του Ουρανού είναι το μεθάνιο (CH4).Το μεθάνιο κατέχει εξέχουσα ζώνες απορρόφησης στο ορατό και εγγύς υπέρυθρο (IR) κάνοντας τον Ουρανό κυανό χρώμα με τα μόρια μεθανίου να αντιπροσωπεύουν το 2,3% της ατμόσφαιρας.

Το μοριακό κλάσμα του ήλιου, δηλαδή ο αριθμός των ατόμων του ηλίου ανά μόριο του φυσικού αερίου,είναι 0,15±0,03 στην ανώτερη τροπόσφαιρα,που αντιστοιχεί σε κλάσμα μάζας 0,26±0,05

 Η αναλογία ανάμιξης [h] είναι πολύ χαμηλότερη στην ανώτερη ατμόσφαιρα,λόγω της εξαιρετικά χαμηλής θερμοκρασίας,η οποία μειώνει το επίπεδο κορεσμού και προκαλεί το μεθάνιο να παγώσει έξω.Η αφθονία των πτητικών ενώσεων,όπως του υδρόθειο,της αμμωνίας,του νερό και του υδρογόνου είναι ελάχιστα γνωστές.Μαζί με το μεθάνιο,ίχνη διαφόρων υδρογονανθράκων βρίσκονται στη στρατόσφαιρα του Ουρανού,οι οποίοι πιστεύεται ότι παράχθηκαν από μεθάνιο το οποίο υπαίστει φωτόλυση από την ηλιακή υπεριώδη ακτινοβολία (UV).
 Περιλαμβάνουν αιθάνιο (C2H6),ακετυλένιο (C2H2),προπίνιο (CH3C2H) και διακετυλένιο (C2HC2H).Η φασματοσκοπία αποκάλυψε,επίσης,ίχνη υδρατμών,μονοξειδίου του άνθρακα και διοξειδίου του άνθρακα στην ανώτερη ατμόσφαιρα, τα οποία μπορεί μόνο να κατάγονται από μια εξωτερική πηγή,όπως από σκόνη και τους κομήτες.

ΤΡΟΠΟΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Η τροπόσφαιρα είναι το χαμηλότερο και πυκνότερο τμήμα της ατμόσφαιρας και χαρακτηρίζεται από μείωση της θερμοκρασίας με το υψόμετρο.Η θερμοκρασία πέφτει από περίπου 320 Κ στη βάση της ονομαστικής τροπόσφαιρα σε -300 χιλιόμετρα σε 53 K σε ταχύτητα 50 km.Οι θερμοκρασίες στην ψυχρότερη ανώτερη περιοχή της τροπόσφαιρας (τροπόπαυση),στην πραγματικότητα διαφέρουν ως προς το εύρος μεταξύ 49 και 57 K ανάλογα με το πλανητικό γεωγραφικό πλάτος.Η περιοχή της τροπόπαυσης έχει ενεργό θερμοκρασία 59,1±0,3 K. 

Η θερμοκρασία πέφτει από περίπου 320 Κ στη βάση της ονομαστικής τροπόσφαιρα σε -300 χιλιόμετρα σε 53 K σε ταχύτητα 50 km

 Η τροπόσφαιρα πιστεύεται ότι διαθέτει μια εξαιρετικά πολύπλοκη δομή από σύννεφα.Τα σύννεφα νερού βρίσκονται στην περιοχή πίεσης από 50 έως 100 bar (5 έως 10 MPa),τα σύννεφα αμμωνίου στην περιοχή από 20 έως 40 bar (2 έως 4 MPa),η αμμωνία ή σύννεφα υδρόθειου κυμαίνεται μεταξύ 3 και 10 bar (0,3 έως 1 MPa) και,τέλος,τα λεπτά σύννεφα μεθανίου σε 1 έως 2 bar (0,1-0,2 MPa).Η τροπόσφαιρα είναι ένα πολύ δυναμικό τμήμα της ατμόσφαιρας, που εμφανίζει ισχυρούς ανέμους,φωτεινά σύννεφα και εποχιακές αλλαγές,οι οποίες θα συζητηθούν στη συνέχεια.

ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Το μεσαίο στρώμα της ατμόσφαιρας Ουρανού είναι η στρατόσφαιρα,όπου η θερμοκρασία αυξάνεται γενικά με το υψόμετρο από 53 K στην τροπόπαυση σε μεταξύ 800 και 850 K στη βάση της θερμόσφαιρα.

 Η θέρμανση της στρατόσφαιρας προκαλείται από την απορρόφηση της ηλιακής υπεριώδους και υπέρυθρης ακτινοβολίας από το μεθάνιο και άλλους υδρογονάνθρακες.Οι υδρογονάνθρακες καταλαμβάνουν ένα σχετικά στενό στρώμα σε υψόμετρα μεταξύ 100 και 300 χλμ. που αντιστοιχούν σε ένα εύρος πίεσης 10-0,1 mbar (1000 έως 10 kPa) και θερμοκρασίες μεταξύ 75 και 170 Κ.Οι πιο άφθονοι υδρογονάνθρακες είναι το μεθάνιο, το ακετυλένιο και το αιθάνιο με αναλογίες ανάμιξης της τάξης του 10-7 σε σχέση με το υδρογόνο. Η αναλογία ανάμιξης του μονοξειδίου του άνθρακα είναι παρόμοια σε αυτά τα ύψη.Οι βαρύτεροι υδρογονανθράκες και διοξειδίου του άνθρακα έχουν ανάμειξη με αναλογίες τρεις τάξεις μεγέθους μικρότερη.

Το μεσαίο στρώμα της ατμόσφαιρας Ουρανού είναι η στρατόσφαιρα, όπου η θερμοκρασία αυξάνεται γενικά με το υψόμετρο από 53 K στην τροπόπαυση σε μεταξύ 800 και 850 K στη βάση της θερμόσφαιρα

 Ο δείκτης αφθονίας του νερού είναι περίπου 7×10-9.Το αιθάνιο και το ακετυλένιο έχουν την τάση να συμπυκνώνονται στην πιο κρύο κάτω μέρος της στρατόσφαιρας και τροπόπαυση (κάτω των 10 mbar επίπεδο) που σχηματίζουν στρώματα ομίχλης,η οποία μπορεί να είναι εν μέρει υπεύθυνη για την εμφάνιση του Ουρανού.Η συγκέντρωση των υδρογονανθράκων στη στρατόσφαιρα του Ουρανού πάνω από την ομίχλη είναι σημαντικά χαμηλότερη από αυτό της στρατόσφαιρας των άλλων γιγάντων πλανητών . 

Οι πιο άφθονοι υδρογονάνθρακες είναι το μεθάνιο, το ακετυλένιο και το αιθάνιο με αναλογίες ανάμιξης της τάξης του 10-7 σε σχέση με το υδρογόνο

 Το εξωτερικό στρώμα της ατμόσφαιρας του Ουρανού είναι η θερμόσφαιρα και το στέμμα,το οποίο έχει μια ομοιόμορφη θερμοκρασία περίπου 800 έως 850 Κ.Οι πηγές θερμότητας για να διατηρηθεί μια τέτοια υψηλή τιμή δεν είναι κατανοητες,δεδομένου ότι ούτε η ηλιακή ακτινοβολία UV και η  υπεριώδη ακτινοβολία ούτε η σέλας δραστηριότητα μπορεί να παρέχει την απαραίτητη ενέργεια.Εκτός από του μοριακού υδρογόνου,η θερμόσφαιρα-στέμμα περιέχει πολλά ελεύθερα άτομα υδρογόνου.Η μικρή μάζα τους μαζί με τις υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να εξηγήσει γιατί το στέμμα εκτείνεται μέχρι και 50 000 km ή δύο ακτίνες Ουρανού από τον πλανήτη.Αυτό το στέμμα είναι ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του Ουρανού.Η θερμόσφαιρα του Ουρανού,μαζί με το πάνω μέρος της στρατόσφαιρας,αντιστοιχεί στην ιονόσφαιρα του Ουρανού.Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι η ιονόσφαιρα καταλαμβάνει υψόμετρα από 2 000 έως 10 000 km.Η ιονόσφαιρα του Ουρανού είναι πυκνότερη από εκείνη του Κρόνου και του Ποσειδώνα,που μπορεί να προκύψουν από την χαμηλή συγκέντρωση των υδρογονανθράκων στη στρατόσφαιρα.Η πυκνότητα της ιονόσφαιρα εξαρτάται από την ηλιακή δραστηριότητα.Η Σέλας δραστηριότητα είναι ασήμαντη σε σύγκριση με το Δία και τον Κρόνο.

ΔΑΚΤΥΛΙΟΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Ο Ουρανός έχει ένα πολύπλοκο πλανητικό σύστημα δακτυλίου,το οποίο ήταν το δεύτερο τέτοιο σύστημα που ανακαλύφθηκε στο ηλιακό σύστημα μετά του Κρόνου.Οι δακτύλιοι αποτελούνται από εξαιρετικά σκούρα σωματίδια,τα οποία ποικίλουν σε μέγεθος από μικρόμετρα σε ένα κλάσμα του μέτρου.Δεκατρία ξεχωριστά δαχτυλίδια είναι γνωστά,ενώ το φωτεινότερο είναι το δαχτυλίδι ε.

Δεκατρία ξεχωριστά δαχτυλίδια είναι γνωστά

 Όλοι εκτός από δύο δακτυλίους του Ουρανού είναι εξαιρετικά στενοί συνήθως λίγα χιλιόμετρα πλάτος.Τα δαχτυλίδια είναι πιθανώς αρκετά μικρής ηλικίας.Το θέμα στους κρίκους μπορεί κάποτε να ήταν μέρος ενός φεγγαριού (ή δορυφόρου) που έχει κατακερματιστεί από υψηλής ταχύτητας επιπτώσεις.Από πολλά κομμάτια των συντριμμιών που σχηματίζονται ως αποτέλεσμα των επιπτώσεων αυτών μόνο λίγα σωματίδια έχουν επιβιώσει σε έναν περιορισμένο αριθμό σταθερών ζωνών που αντιστοιχεί στα παρόντα δαχτυλίδια.

Οι δακτύλιοι αποτελούνται από εξαιρετικά σκούρα σωματίδια,τα οποία ποικίλουν σε μέγεθος από μικρόμετρα σε ένα κλάσμα του μέτρου

 Ο William Herschel περιέγραψε ένα πιθανό δακτύλιο γύρω από τον Ουρανό το 1789.Ακόμα,ο Herschel έκανε μια ακριβή περιγραφή του μεγέθους του δακτυλίου έψιλον,της γωνία της σε σχέση με τη Γη,το κόκκινο χρώμα της,και τη εμφανής αλλαγή της ως προς τον Ουρανός γύρω από τον Ήλιο.
 Το σύστημα δακτυλίου οριστικά ανακαλύφθηκε στις 10 Μαρτίου,1977 από τον James L. Elliot,Edward W. Dunham,και Douglas J. Mink με το Kuiper Airborne Παρατηρητήριο.Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα δακτυλίου γύρω από τον πλανήτη. Αργότερα εντοπίστηκαν τέσσερα επιπλέον δαχτυλίδια.Οι δακτύλιοι άμεσα απεικονίστηκαν όταν το Voyager 2 πέρασε τον Ουρανό το 1986.Το Voyager 2 ανακάλυψε επίσης δύο επιπλέον αμυδρά δαχτυλίδια αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό σε έντεκα.

 Τα δαχτυλίδια είναι πιθανώς αρκετά μικρής ηλικίας  

 Τον Δεκέμβριο του 2005,το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ανίχνευσε ένα ζευγάρι άγνωστα δαχτυλίδια. Το μεγαλύτερο βρίσκεται σε διπλάσια απόσταση από τον πλανήτη από ότι τα παλαιότερα γνωστά δαχτυλίδια.Αυτοί οι νέοι δακτύλιοι είναι τόσο μακριά από τον πλανήτη και ονομάζονται «εξωτερικό» σύστημα δακτυλίου.Το Hubble εντόπισε επίσης δύο μικρούς δορυφόρους, ένα εκ των οποίων,το Μάμπ.Τα νέα δαχτυλίδια φέρνουν το συνολικό αριθμό των δακτυλίων Ουρανού σε 13.Τον Απρίλιο του 2006,οι εικόνες των νέων δαχτυλίων με το παρατηρητήριο Keck απέδωσε τα χρώματα των εξωτερικών δακτυλίων.Εξόχως απόκεντρες είναι το μπλε και το άλλο κόκκινο.

ΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Οι Παρατηρήσεις του Voyager αποκάλυψαν ότι το μαγνητικό πεδίο είναι περίεργο,τόσο γιατί δεν προέρχεται από το γεωμετρικό κέντρο του πλανήτη,και επειδή βρίσκεται σε κλίση 59° από τον άξονα περιστροφής.Στην πραγματικότητα,το μαγνητικό δίπολο μετατοπίζεται από το κέντρο του πλανήτη προς το νότιο πόλο περιστροφής έως και κατά το ένα τρίτο της πλανητικής ακτίνας.

Ο Ουρανός βρίσκεται σε κλίση 59 ° από τον άξονα περιστροφής  

 Αυτή η ασυνήθιστη γεωμετρία έχει σαν αποτέλεσμα μια εξαιρετικά ασύμμετρη μαγνητόσφαιρα,όπου η ένταση του μαγνητικού πεδίου στην επιφάνεια στο νότιο ημισφαίριο μπορεί να είναι και 0,1 Gauss (10 μT),ενώ στο βόρειο ημισφαίριο μπορεί να φθάσει το 1,1 gauss (110 μT).Ο μέσος όρος πεδίου στην επιφάνεια είναι 0,23 Gauss (23 μT).Η διπολική ροπή του Ουρανού είναι 50 φορές αυτή της Γης.

Ο μέσος όρος πεδίου στην επιφάνεια είναι 0,23 Gauss (23 μT)  

 Παρά την περίεργη ευθυγράμμιση της, κατά τα άλλα η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού  είναι σαν των άλλων πλανητών.Συνολικά,η δομή της μαγνητόσφαιρας του Ουρανού είναι διαφορετική από του Δία και περισσότερο παρόμοια με του Κρόνου.Σε σύγκριση,το μαγνητικό πεδίο της Γης είναι περίπου το ίδιο ισχυρό είτε στους πόλους είτε στο «μαγνητικό ισημερινό" της και είναι περίπου παράλληλη προς τη γεωγραφική ισημερινό του.Η διπολική ροπή του Ουρανού είναι 50 φορές αυτή της Γης.

Σε σύγκριση, το μαγνητικό πεδίο της Γης είναι περίπου το ίδιο ισχυρό είτε στους πόλους είτε στο «μαγνητικό ισημερινό" της και είναι περίπου παράλληλη προς τη γεωγραφική ισημερινό του

 Ο Ποσειδώνας έχει ομοίως μετατοπισμένο και εκλινές μαγνητικό πεδίο,γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτό μπορεί να είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των γιγάντων του πάγου.Μια υπόθεση είναι ότι,σε αντίθεση με τα μαγνητικά πεδία των χερσαίων και των γιγάντιεων αερίων,τα οποία παράγονται εντός των πυρήνων τους,στους γίγαντες πάγου τα μαγνητικά πεδία μάλλον δημιουργούνται από την κίνηση σε σχετικά μικρά βάθη,για παράδειγμα,στον ωκεανό νερού-αμμωνίας.

ΚΛΙΜΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Στα υπεριώδες και ορατά μήκη κύματος,η ατμόσφαιρα του Ουρανού είναι εξαιρετικά ήπια σε σύγκριση με τους άλλους γίγαντες αερίου,ακόμη και με τον Ποσειδώνα,με το οποίο μοιάζει.Όταν το Voyager 2 πέταξε από τον Ουρανό το 1986,παρατήρησε συνολικά δέκα χαρακτηριστικά σύννεφα σε ολόκληρο τον πλανήτη.Μία προτεινόμενη εξήγηση για αυτήν την έλλειψη  είναι ότι η εσωτερική θερμότητα του Ουρανού εμφανίζεται αισθητά χαμηλότερη από εκείνη των άλλων γιγάντων πλανητών.Η χαμηλότερη θερμοκρασία που καταγράφεται στην τροπόπαυση του Ουρανός είναι 49 K,καθιστώντας το πιο κρύο  πλανήτη στο ηλιακό σύστημα,πιο ψυχρό και  από τον Ποσειδώνα. 

Όταν το Voyager 2 πέταξε από τον Ουρανό το 1986, παρατήρησε συνολικά δέκα χαρακτηριστικά σύννεφα σε ολόκληρο τον πλανήτη

 Το 1986 το Voyager 2 διαπίστωσε ότι το ορατό νότιο ημισφαίριο του Ουρανού μπορεί να υποδιαιρεθεί σε δύο περιοχές:Ένα φωτεινό πολικό καπάκι και μια σκούρα Ισημερινή ζώνη,ενώ το όριο τους βρίσκεται σε περίπου -45 βαθμούς γεωγραφικού πλάτους. Μια στενή λωρίδα για το ημερολογιακό γεωγραφικό εύρος -45 με -50 βαθμούς είναι το πιο λαμπρό μεγάλο χαρακτηριστικό γνώρισμα στην ορατή επιφάνεια του πλανήτη.Ονομάζεται νότιο «κολάρο».Το καπάκι και το κολάρο που πιστεύεται ότι είναι μια πυκνή περιοχή από τα σύννεφα μεθανίου που βρίσκεται εντός του εύρους πίεσης 1,3 έως 2 bar.Επίσης το Voyager 2 παρατήρησε δέκα μικρά φωτεινά σύννεφα.Κατά τα λοιπά,ο Ουρανός έμοιαζε με δυναμικά νεκρό πλανήτη το 1986.Δυστυχώς το Voyager 2 δεν μπόρεσε να παρατηρήσει το βόρειο ημισφαίριο.Στις αρχές του 21ου αιώνα, όταν η βόρεια πολική περιοχή έγινε ορατή,το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble (HST) και το τηλεσκόπιο Keck παρατήρησαν αρχικά ούτε ένα περιλαίμιο ούτε ένα πολικό καπάκι στο βόρειο ημισφαίριο.Έτσι ο Ουρανός εμφανίστηκε να είναι ασύμμετρος.

Η χαμηλότερη θερμοκρασία που καταγράφεται στην τροπόπαυση του Ουρανός είναι 49 K,καθιστώντας το πιο κρύο  πλανήτη στο ηλιακό σύστημα,πιο ψυχρό και  από τον Ποσειδώνα

 Για ένα μικρό διάστημα από τον Μάρτιο έως Μάιο του 2004,μια σειρά από μεγάλα σύννεφα εμφανίστηκαν στην ατμόσφαιρα Ουρανού.Οι παρατηρήσεις έδειξαν ρεκόρ ταχύτητες ανέμου 229 m/s (824 χιλιόμετρα/h) και μια επίμονη καταιγίδα.Στις 23 Αυγούστου του 2006, οι ερευνητές στο Space Science Institute (Boulder,CO) και του Πανεπιστήμιου του Wisconsin παρατήρησαν μια μαύρη κηλίδα στην επιφάνεια του Ουρανού,δίνοντας τους αστρονόμους περισσότερη ατμοσφαιρική δραστηριότητα του πλανήτη.Η αιτία γι'αυτή τη ξαφνική έξαρση της δραστηριότητας δεν είναι πλήρως γνωστή.Ο καθορισμός της φύσης αυτής της εποχικής διακύμανσης είναι δύσκολος,επειδή υπάρχουν ικανοποιητικά δεδομένα σχετικά με την ατμόσφαιρα του Ουρανού.Η φωτομετρία κατά τη διάρκεια του μισού χρόνου του Ουρανού έχει δείξει τακτική διακύμανση της φωτεινότητας σε δύο φασματικές ζώνες, με τις μέγιστες τιμές που εμφανίζονται στα ηλιοστάσια και ελάχιστα συμβαίνουν στις ισημερίες.Παρόμοια περιοδική μεταβολή,με τις μέγιστες τιμές κατά τα ηλιοστάσια,έχει παρατηρηθεί στις μετρήσεις των μικροκυμάτων στη τροπόσφαιρα που ξεκίνησε στη δεκαετία του 1960.

 Παρόμοια περιοδική μεταβολή,με τις μέγιστες τιμές κατά τα ηλιοστάσια, έχει παρατηρηθεί στις μετρήσεις των μικροκυμάτων στη τροπόσφαιρα που ξεκίνησε στη δεκαετία του 1960

 Ενώ ο πλανήτης είναι γνωστό ότι έχει μια λαμπρή νότια πολική περιοχή,ο Βόρειος Πόλος είναι αρκετά χαμηλός.Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου βόρειου ηλιοστάσιου του το 1944,ο Ουρανός εμφανίζεται με αυξημένα επίπεδα φωτεινότητας,γεγονός που υποδηλώνει ότι ο βόρειος πόλος δεν ήταν πάντα τόσο αμυδρός.Η λεπτομερής ανάλυση του ορατού και μικροκυμάτων αποκάλυψε ότι η περιοδική αλλαγή της φωτεινότητας δεν είναι απόλυτα συμμετρική γύρω από τα ηλιοστάσια.Τέλος στη δεκαετία του 1990,όπως ο Ουρανός απομακρύνθηκε από το ηλιοστάσιο του,το Hubble και τα επίγεια τηλεσκόπια αποκάλυψαν ότι η νότια πολική περιοχή είναι σκοτεινή  (με εξαίρεση το νότιο κολάρο, το οποίο παρέμεινε φωτεινό),ενώ το βόρειο ημισφαίριο έδειξε αύξηση της δραστηριότητας,όπως σχηματισμοί νεφών και οι ισχυροί άνεμοι, ενισχύοντας τις προσδοκίες ότι θα πρέπει να λαμπρύνουν σύντομα.Αυτό πράγματι συνέβη το 2007 όταν ο πλανήτης είχε ισημερία.Ένα ελαφρά βόρειο πολικό κολάρο προέκυψε, ενώ το νότιο κολάρο έγινε σχεδόν αόρατο.

ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Ο Ουρανός έχει 27 γνωστούς φυσικούς δορυφόρους.Οι πρώτοι τέσσερις δορυφόροι ανακαλύφθηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα από τους αστρονόμους Ουίλιαμ Χέρσελ και Ουίλιαμ Λάσελ.

Ο Ουρανός έχει 27 γνωστούς φυσικούς δορυφόρους  

 Ένας ακόμα ανακαλύφθηκε από τον Γκέραρντ Κάιπερ το 1948.Άλλοι δέκα δορυφόροι ανακαλύφθηκαν με τη διέλευση του Βόγιατζερ 2 το 1986.Από τότε συνεχώς ανακαλύπτονται νέοι δορυφόροι αυτού του πλανήτη από παρατηρητήρια στη Γη.

Οι δορυφόροι του Ουρανού  Μιράντα,Άριελ,Ουμβριήλ,Τιτάνια,Όμπερον

 Τα ονόματα των δορυφόρων του Ουρανού είναι: 

 Άριελ, 
Ουμβριήλ, 
Τιτάνια, 
Όμπερον, 
Μιράντα, 
Κορδήλια, 
Οφηλία, 
Μπιάνκα, 
Χρυσηίδα, 
Δεισδαιμόνα, 
Ιουλιέτα, 
Πόρσια, 
Ροζαλίντα, 
Μπελίντα, 
Πακ,
Κάλιμπαν, 
Σύκοραξ, 
Πρόσπερο, 
Σέτεβος, 
Στεφάνο, 
Τρινκούλο,
Φρανσίσκο, 
Μαργαρίτα, 
Φερδινάνδος, 
Περδίτα, 
Μάμπ, 
Κιούπιντ

 Ο μεγαλύτερος από τους δορυφόρους είναι ο Τιτάνια και έχει ακτίνα μόνο 788,9 χιλιόμετρα,λιγότερο από το μισό του φεγγαριού,αλλά λίγο μεγαλύτερο από τη Ρέα,το δεύτερο μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου,καθιστώντας Τιτάνια το όγδοο μεγαλύτερο φεγγάρι στο ηλιακό σύστημα.Οι δορυφόροι του Ουρανού αποτελούνται από περίπου πενήντα τοις εκατό πάγο  και περιλαμβάνουν αμμωνία και  διοξείδιο του άνθρακα.

 Μεταξύ των δορυφόρων,ο Άριελ φαίνεται να έχει την νεαρότερη επιφάνεια με τους λιγότερους κρατήρες,ενώ είναι ο Ουμβριήλ εμφανίζεται να έχει την παλαιότερη.Ο Μιράντα,που μοιάζει να έχει διαλυθεί από κάποιο συμβάν πρόσκρουσης και τα κομμάτια της να επανασυγκολλήθηκαν.Ο Μιράντα διαθέτει φαράγγια με 20 χιλιόμετρα βάθος.Η γεωλογική δραστηριότητα της Μιράντας πιστεύεται ότι οφείλεται στην άνοδο της παλίρροιας σε μια εποχή που η τροχιά του ήταν πιο εκκεντρική από ότι σήμερα.Τα περισσότερα φεγγάρια του Ουρανού είναι μαύρα,λόγω της διάσπασης των υλικών που βρίσκονται στην επιφάνειά τους από την ακτινοβολία.

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 Το 1986,το Voyager 2 της NASA  συνάντησε τον Ουρανό.Αυτή η αποστολή παραμένει η μόνη έρευνα του πλανήτη.Το Voyager 2 ξεκίνησε το 1977 και πλησίασε τον Ουρανό στις 24 Ιανουαρίου 1986.Το Voyager 2 μελέτησε τη δομή,τη χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας του Ουρανού και τον καιρό του πλανήτη,που προκαλείται από την αξονική κλίση του 97,77°.

Το Voyager 2 ξεκίνησε το 1977 και πλησίασε τον Ουρανό στις 24 Ιανουαρίου 1986

 Έκανε την πρώτη λεπτομερή έρευνα των πέντε μεγαλύτερων δορυφόρων του,και ανακάλυψε 10 νέα φεγγάρια.Η Επιτροπή εξέτασε όλα τα εννέα γνωστά δαχτυλίδια του συστήματος και ανακάλυψε δύο νέα.Θα μελετήσει επίσης το μαγνητικό πεδίο,την ακανόνιστη δομή του και την κλίση του.

ΟΥΡΑΝΟΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 

ΟΥΡΑΝΟΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 

  Ο Ουρανός είναι το πρώτο παιδί της Γαίας (Γης) το οποίο γέννησε μόνη της (χωρίς πατέρα),στη συνέχεια γέννησε τα όρη και τον Πόντο (όλα μόνη της χωρίς την παρουσία αρσενικού στοιχείου και έρωτα).
 Επειδή ήταν τόσο μεγάλος σε μέγεθος ο Ουρανός που μπορούσε και την αγκάλιαζε ολόκληρη,έγινε ο ιδανικός σύζυγός της και μαζί απέκτησαν δεκαοχτώ απογόνους,έξι Τιτάνες,έξι Τιτανίδες,τρεις Κύκλωπες και τρεις Εκατόγχειρες.Πρωτότοκο παιδί τους είναι ο Τιτάνας Ωκεανός ο οποίος ξεχειλίζοντας από τα έγκατα της μητέρας του,πλημμύρισε κάθε κοιλάδα της. 

Ο Ουρανός είναι το πρώτο παιδί της Γαίας (Γης) το οποίο γέννησε μόνη της (χωρίς πατέρα)

  Ο Ουρανός ήξερε έχοντας μαντικές ικανότητες όπως και η Γη ότι θα έχανε την εξουσία του από κάποιο από τα παιδιά του.Η Γη ήταν πολύ χαρούμενη και περήφανη για το παιδί της αλλά και για το επόμενο που έκρυβε στα σπλάχνα της.Τότε ξεπρόβαλαν και οι τεράστιοι δίδυμοι Τιτάνες Κοίος και Κρείος.Βλέποντας τρία αρσενικά παιδιά ο Ουρανός δεν συγκρατήθηκε και με μιας τα φυλάκισε στα Τάρταρα (τα οποία ήταν τα σκοτεινά θεμέλια,πάνω στα οποία πατούσε η Γη).Μάταια η έκλαιγε και τον εκλιπαρούσε η Γαία να απελευθερώσει τα παιδιά τους από τα αόρατα δεσμά τους.Ο Ουρανός ήταν αδύνατο να υποχωρήσει φοβούμενος την απώλεια της εξουσίας του.Ίσως αν έκανε κάποια κόρη να τον μαλάκωνε και να μην είχε και αυτή την ίδια τύχη με τα αδέλφια της.Έτσι όταν την επόμενη φορά γεννήθηκε η Τιτανίδα Θεία ο Ουρανός δεν ανησύχησε και πολύ και δεν την φυλάκισε αμέσως. Στην συνέχεια δύο ακόμη Τιτανίδες γεννήθηκαν,η Τηθύς και η Μνημοσύνη.Οι τρεις τους όμως με τα παιχνίδια τους δεν άφηναν τον Ουρανό να ησυχάσει και εκνευρισμένος τις έστειλε και αυτές στα Τάρταρα. 

Ο Ουρανός και η Γαία έκαναν πολλούς απογόνους:τους Τιτάνες,τρεις Κύκλωπες και τρεις Εκατόγχειρες

 Έπειτα γεννήθηκαν οι Τιτάνες Ιαπετός και Υπερίωνας που μεμιάς φυλακίστηκαν και αυτοί.Ύστερα ακολούθησε μεγάλη φασαρία στα έγκατα της Γης.Ο Ουρανός δεν μπορούσε να ησυχάσει από την φασαρία αυτή και φοβήθηκε πολύ για το πλάσμα που θα γεννιόταν.Τι ήταν αυτό που έκανε τόση φασαρία;Ήταν οι τρεις τεράστιοι Κύκλωπες,ο Βρόντης ο Ατερώπης και ο Άργης οι οποίοι είχαν από ένα τεράστιο μάτι ο καθένας στο μέτωπο και κρατούσαν σφυριά με τα τεράστια παντοδύναμα τριχωτά τους χέρια και χάλαγαν τον κόσμο με τις φωνές και τους τσακωμούς τους.

Ο Ουρανός ήτανε κατά την στην αρχαία Μυθολογία η προσωποποίηση του Ουράνιου θόλου και κυρίαρχος της πρώτης γενιάς στην γη

 Αμέσως τους φυλάκισε και αυτούς ο Ουρανός σε ένα κελί βάζοντας διπλές και τριπλές κλειδαριές.Τελευταίος από τους Τιτάνες γεννήθηκε ο Κρόνος τον οποίο δένοντάς τον αιχμαλώτισε αμέσως ο πατέρας του στα Τάρταρα.Στην τελευταία της γέννα η Γη ένιωσε ένα παράξενο γαργαλητό στα σπλάχνα της,όμως δεν είπε κάτι στον άντρα της για να μην τον θυμώσει περισσότερο.Υποψιασμένος ο Ουρανός περίμενε να φυλακίσει το παιδί που θα έβγαινε και μόλις αντίκρισε τα τρία αυτά παιδιά πάγωσε από τον τρόμο του.Ήταν οι Εκατόγχειρες.Εκατό χέρια και πενήντα κεφάλια ο καθένας,τριακόσια χέρια και εκατόν πενήντα κεφάλια να μιλάνε συνολικά,μιλούσαν ασταμάτητα όλα μαζί και χτυπώντας με τα χέρια τους αναστάτωναν ολόκληρο το σύμπαν.Αυτούς ο Ουρανός έκλεισε σε ξεχωριστά κελιά και έδεσε κάθε χέρι με αλυσίδα για να μην καταφέρουν ποτέ να δραπετεύσουν.

Ο Ουρανός και η Εστία

 Η Γη δεν μπορούσε άλλο να ανεχτεί αυτήν την κατάσταση.Όλα της τα παιδιά βρίσκονταν φυλακισμένα στα Τάρταρα και αυτό θα συνεχιζόταν για πάντα αν δεν έκανε κάτι.Αποφάσισε να φτιάξει ένα τεράστια δρεπάνι από σίδηρο που πήρε από τα έγκατα της και στη συνέχεια πήγε στα Τάρταρα να συναντήσει τα παιδιά της.Αυτά αντικρίζοντας την,κλαίγοντας της ζητούσαν να τα απελευθερώσει και τότε η Γαία τους είπε πως θα απελευθέρωνε όποιον με το δρεπάνι που κατασκεύασε η ίδια,διαμέλιζε τον Ουρανό.Σάστισαν και φοβήθηκαν όλοι και παρά το μίσος τους για τον άκαρδο και κακό πατέρα τους κανείς δεν τολμούσε να τα βάλει μαζί του.Έτσι η Γαία ανέβηκε και πάλι πάνω και έκρυψε το δρεπάνι στα σύννεφα. 

 Την επόμενη φορά που κατέβηκε στα Τάρταρα για να δει μήπως κάποιο από τα παιδιά της είχε αλλάξει γνώμη,ήταν ο Κρόνος αυτός,ο μικρότερος από τους Τιτάνες που είχε αποφασίσει να εκδικηθεί τον πατέρα του.Ανέβηκαν και οι δύο αυτή τη φορά πάνω και δίνοντας του το τεράστιο δρεπάνι η Γαία του είπε να κρυφτεί πίσω από ένα ψηλό βουνό και να περιμένει εκεί την κατάλληλη ευκαιρία για να χτυπήσει τον Ουρανό.Έτσι όταν έφτασε το βράδυ και ο Ουρανός χαμήλωσε ζητώντας να σμίξει με την Γη ο Κρόνος βρήκε την ευκαιρία και του έκοψε τα γεννητικά του όργανα αφαιρώντας του ταυτόχρονα την εξουσία.
 Ντροπιασμένος ο Ουρανός έφυγε ψηλά για το παλάτι του,πέρα μακριά.Φεύγοντας όμως δίνοντας έναν χρησμό,είπε στον Κρόνο πως και αυτός θα πάθαινε τα ίδια από κάποιο από τα παιδιά του.Τα γεννητικά όργανα του Ουρανού πέσανε στην θάλασσα και από τον αφρό τους γεννήθηκε αργότερα η Αφροδίτη ενώ από το αίμα της θεϊκής πληγής που έπεσε στην Γη οι Ερινύες,οι Γίγαντες και οι Νύμφες.Ο Κρόνος απελευθέρωσε τα αδέλφια του από την σκοτεινή τους φυλακή.Μετά από λίγο καιρό όμως οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες θέλησαν να του πάρουν την εξουσία έτσι,με την βοήθεια των υπολοίπων τιτάνων τους έκλεισε και πάλι στα Τάρταρα.