ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΩΝ ΝΕΤΡΟΝΙΩΝ
Πρώτος ο Τζέιμς Τσάντγουικ το 1932 ανακάλυψε το νετρόνιο ως στοιχειώδες σωμάτιο.
Ο Σερ Τζέιμς Τσάντγουικ (James Chadwick,20 Οκτωβρίου 1891-24 Ιουλίου 1974) ήταν Άγγλος φυσικός ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1935 για την ανακάλυψη του νετρονίου |
Ύστερα από αυτή την σπουδαία ανακάλυψη το 1933 οι Βάλτερ Μπάαντε και Φριτς Τσβίκυ πρότειναν για πρώτη φορά την ύπαρξη των αστέρων νετρονίων.Αυτοί οι δύο επιστήμονες έκαναν την πρώτη άμεση παρατήρηση ενός αστέρα νετρονίων στο ορατό φως που ήταν το αστέρι νετρονίων J185635 RX-375,μόλις ένα χρόνο μετά την ανακάλυψη του νετρονίου από τον Τζέιμς Τσάντγουικ.
Το 1933 οι Βάλτερ Μπάαντε και Φριτς Τσβίκυ πρότειναν για πρώτη φορά την ύπαρξη των αστέρων νετρονίων |
Αναζητώντας την εξήγηση για τις εκρήξεις υπερκαινοφανών,πρότειναν ότι ένα τέτοιο σώμα σχηματίζεται τότε,ισχυριζόμενοι ορθώς ότι η απελευθέρωση της βαρυτικής δυναμικής ενέργειας επαρκεί για να τροφοδοτήσει με ενέργεια μια τέτοια μεγαλειώδη έκρηξη.
Οι Βάλτερ Μπάαντε και Φριτς Τσβίκυ έκαναν την πρώτη άμεση παρατήρηση ενός αστέρα νετρονίων στο ορατό φως που ήταν το αστέρι νετρονίων J185635 RX-375
|
Πράγματι,αν τα εσωτερικά στρώματα αστέρα μεγάλης μάζας αμέσως πριν τη βαρυτική κατάρρευση περιέχουν (π.χ.) 3 ηλιακές μάζες,τότε μπορεί να δημιουργηθεί αστέρας νετρονίων μάζας 2 ηλιακών μαζών.Η υπόλοιπη μάζα αντιστοιχεί στη βαρυτική ενέργεια με βάση την περίφημη σχέση E=m·c² και «ξοδεύτηκε» ως ενέργεια της εκρήξεως.Ωστόσο, υπήρχε μικρό ενδιαφέρον για τους αστέρες νετρονίων διότι υπάρχει μικρή δυνατότητα να τους μετρήσουμε ή να μάθουμε περισσότερα για αυτούς. Δεν έγιναν μεγάλες προσπάθειες για θεωρίες ως προς την προέλευσή τους.
Το 1965,ο Antony Hewish και ο Samuel Okoye ανακάλυψαν "μια ασυνήθιστη πηγή ραδιοκύματος υψηλής θερμοκρασίας στο Νεφέλωμα του Καρκίνου» |
Το 1965,ο Antony Hewish και ο Samuel Okoye ανακάλυψαν "μια ασυνήθιστη πηγή ραδιοκύματος υψηλής θερμοκρασίας στο Νεφέλωμα του Καρκίνου».Αυτή η πηγή κατέληξε να είναι το Νεφέλωμα του Καρκίνου άστρο νετρονίων,που προέκυψαν από τη μεγάλη σουπερνόβα του 1054.
Είχε καταγραφεί από Κινέζους,Άραβες και Αμερικάνους αστρονόμους.Μέσα σε ένα χρόνο από ότι η αρχική ανακάλυψη,κατέστη σαφές ότι τα πάλσαρ είναι γρήγορα,με μια αρκετά κανονική περίοδο.
Είχε καταγραφεί από Κινέζους,Άραβες και Αμερικάνους αστρονόμους.Μέσα σε ένα χρόνο από ότι η αρχική ανακάλυψη,κατέστη σαφές ότι τα πάλσαρ είναι γρήγορα,με μια αρκετά κανονική περίοδο.
Το 1967,μια Άγγλος μεταπτυχιακός φοιτητής που ονομάζεται Jocelyn Bell ανακάλυψε το πρώτο πάλσαρ |
Το 1967,μια Άγγλος μεταπτυχιακός φοιτητής που ονομάζεται Jocelyn Bell ανακάλυψε το πρώτο πάλσαρ και από τότε χρειάσθηκαν λίγα μόνο χρόνια ώσπου να ερμηνευθεί ως μεμονωμένος,ταχέως περιστρεφόμενος,αστέρας νετρονίων.Η πηγή της ενέργειας των παλμών ραδιοκυμάτων ενός πάλσαρ είναι η κινητική ενέργεια περιστροφής του αστέρα νετρονίων,τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις.
Το 1967,ο Ιωσήφ Σκλόβσκυ εξέτασε τις ακτίνες Χ και τις οπτικές παρατηρήσεις του Σκορπιού X-1 και ορθώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ακτινοβολία προέρχεται από ένα άστρο νετρονίων κατά το στάδιο της προσαύξησης.Το 1967, ο Jocelyn Bell και ο Antony Hewish ανακάλυψαν τακτικούς παλμούς ραδιοκυμάτων από το CP 1919.Αυτό το πάλσαρ αργότερα ερμηνεύθηκε ως ένα απομονωμένο,περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων.Η πηγή ενέργειας του πάλσαρ είναι η ενέργεια περιστροφής του άστρου νετρονίων.
Ο αστερισμός του Κένταυρου Cen X-3 |
Το 1971 οι Riccardo Giacconi, Herbert Gursky,Ed Kellogg,R. Levinson,E. Schreier και H. Tananbaum ανακάλυψαν παρόμοιας συχνότητας παλμούς (ένας ανά 4,8 δευτερόλεπτα) σε πηγή ακτίνων X στον αστερισμό Κένταυρο,την Cen X-3.Την ερμήνευσαν πως προκύπτει από ένα περιστρεφόμενο καυτό άστρο νετρονίων.Η πηγή της ενέργειας είναι βαρυτική,αποτέλεσμα της προσπτώσεως νέας ύλης πάνω στην επιφάνεια του αστέρα νετρονίων από ένα συνοδό αστέρα ή από τον διαστρικό χώρο.
Το 1974,ο Antony Hewish τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής "για τον αποφασιστικό ρόλο του στην ανακάλυψη των πάλσαρ",χωρίς την Jocelyn Bell να μοιράζεται την ανακάλυψη.Το 1974, ο Joseph Taylor και ο Russell Hulse ανακάλυψαν το πρώτο δυαδικό πάλσαρ,το PSR B1913 16,το οποίο αποτελείται από δύο αστέρια νετρονίων σε τροχιά γύρω από το κέντρο της μάζας τους.
Η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν προβλέπει ότι τα ογκώδη αντικείμενα με δυαδικές τροχιές θα πρέπει να εκπέμπουν βαρυτικά κύματα και συνεπώς η τροχιά τους πρέπει να ελαττώνεται με το χρόνο.Αυτό πράγματι παρατηρήθηκε,όπως ακριβώς προβλέπει η γενική σχετικότητα,και το 1993, ο Taylor και ο Hulse τιμήθηκαν με το Νόμπελ Φυσικής για την ανακάλυψη αυτή.
Η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν προβλέπει ότι τα ογκώδη αντικείμενα με δυαδικές τροχιές θα πρέπει να εκπέμπουν βαρυτικά κύματα και συνεπώς η τροχιά τους πρέπει να ελαττώνεται με το χρόνο.Αυτό πράγματι παρατηρήθηκε,όπως ακριβώς προβλέπει η γενική σχετικότητα,και το 1993, ο Taylor και ο Hulse τιμήθηκαν με το Νόμπελ Φυσικής για την ανακάλυψη αυτή.
Το 2010,ο Paul Demorest και οι συνεργάτες του μέτρησαν την μάζα του χιλιοστού του δευτερολέπτου του πάλσαρ PSR J1614-2230 να είναι 1,97±0,04 ηλιακές μάζες |
Το 2010, ο Paul Demorest και οι συνεργάτες του μέτρησαν την μάζα του χιλιοστού του δευτερολέπτου του πάλσαρ PSR J1614-2230 να είναι 1,97±0,04 ηλιακές μάζες.Αυτή είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη μέτρηση μάζας αστέρων νετρονίων (σε εύρος 1,2-1,45 ηλιακών μαζών),και δίνει ιδιαίτερους περιορισμούς σχετικά με την εσωτερική σύνθεση των αστέρων νετρονίων.