| 
ΣΒΑΝΤΕ ΑΟΥΓΚΟΥΣΤ ΑΡΡΕΝΙΟΥΣ
(1859-1927).
Ο Σβάντε Άουγκουστ Αρρένιους (Svante August Arrhenius, 1859-1927) ήταν Σουηδός φυσικός και χημικός, ένας από τους θεμελιωτές της σύγχρονης Χημείας.
Διατέλεσε καθηγητής του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης και πρύτανης του ίδιου πανεπιστημίου από το 1897.Το 1903 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για τις εργασίες του στον τομέα της χημείας.Το 1905 διορίστηκε διευθυντής του ιδρύματος Νόμπελ φυσικοχημικών πειραματικών ερευνών. Τη θέση αυτή κράτησε ως τη μέρα του θανάτου του.
ΕΡΓΟ
Ασχολήθηκε με τη φυσική και ιδιαίτερα με την εξέλιξη των κοσμικών συστημάτων. Διατύπωσε την άποψη ότι η βαθμιαία ελάττωση της ενέργειας προς την κατεύθυνση μιας αύξησης της εντροπίας στους αστέρες βρίσκεται σε ψηλότερο επίπεδο στα νεφελώματα. Πρώτος διατύπωσε την υπόθεση της «πανσπερμίας», σύμφωνα με την οποία η ζωή μπορεί να υπάρξει παντού στο σύμπαν με τη μορφή σπορίων, που μεταφέρονται από αστέρα σε αστέρα με το φως ή άλλες ακτινοβολίες. Έγινε περισσότερο γνωστός για τη θεωρία του σχετικά με τη διάσπαση των ηλεκτρολυτών σε ιόντα. Η θεωρία αυτή έχει το όνομά του. Ο Αρρένιους, για να εξηγήσει τη διάβαση του ηλεκτρικού ρεύματος μέσα από τα ηλεκτρολυτικά διαλύματα, δέχτηκε ότι τα μόρια των λεγόμενων ηλεκτρολυτών, δηλαδή των βάσεων, οξέων ή αλάτων που βρίσκονται μέσα στο διαλυτικό μέσο, είναι μερικώς διασπαρμένα σε απλούστερα συστατικά, άτομα ή ομάδες ατόμων, τα οποία είναι φορτισμένα με θετικό ή αρνητικό φορτίο και τα οποία ονομάζονται ιόντα. Όταν μέσα στο διάλυμα υπάρχουν δύο ηλεκτρόδια, που συνδέονται με το θετικό και τον αρνητικό πόλο ηλεκτρικής στήλης, τότε κατευθύνονται τα αρνητικά φορτισμένα στο θετικό πόλο, ενώ τα θετικά φορτισμένα στον αρνητικό. Η ουσία της θεωρίας του Αρένιους είναι ότι τα μόρια δε διασπώνται όταν μεταβιβαστεί μέσα στο διάλυμα ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά είναι διασπαρμένα και όταν δεν περνάει ρεύμα. Οι διάφορες μετρήσεις απέδειξαν ότι στα διαλύματα των ηλεκτρολυτών ο αριθμός των συγκροτημάτων είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των διαλυμένων μορίων. Επομένως, πρέπει να δεχτούμε ότι μέρος των μορίων είναι διασπαρμένο. Ο πειραματικός έλεγχος απέδειξε ότι η θεωρία του Αρένιους είναι σωστή.
Ο Σβάντε Άουγκουστ Αρρένιους (Svante August Arrhenius, 1859-1927) ήταν Σουηδός φυσικός και χημικός, ένας από τους θεμελιωτές της σύγχρονης Χημείας.
.jpg) |
| Ο Σβάντε Άουγκουστ Αρρένιους (Svante August Arrhenius, 1859-1927) ήταν Σουηδός φυσικός και χημικός, ένας από τους θεμελιωτές της σύγχρονης Χημείας |
ΕΡΓΟ
Ασχολήθηκε με τη φυσική και ιδιαίτερα με την εξέλιξη των κοσμικών συστημάτων. Διατύπωσε την άποψη ότι η βαθμιαία ελάττωση της ενέργειας προς την κατεύθυνση μιας αύξησης της εντροπίας στους αστέρες βρίσκεται σε ψηλότερο επίπεδο στα νεφελώματα. Πρώτος διατύπωσε την υπόθεση της «πανσπερμίας», σύμφωνα με την οποία η ζωή μπορεί να υπάρξει παντού στο σύμπαν με τη μορφή σπορίων, που μεταφέρονται από αστέρα σε αστέρα με το φως ή άλλες ακτινοβολίες. Έγινε περισσότερο γνωστός για τη θεωρία του σχετικά με τη διάσπαση των ηλεκτρολυτών σε ιόντα. Η θεωρία αυτή έχει το όνομά του. Ο Αρρένιους, για να εξηγήσει τη διάβαση του ηλεκτρικού ρεύματος μέσα από τα ηλεκτρολυτικά διαλύματα, δέχτηκε ότι τα μόρια των λεγόμενων ηλεκτρολυτών, δηλαδή των βάσεων, οξέων ή αλάτων που βρίσκονται μέσα στο διαλυτικό μέσο, είναι μερικώς διασπαρμένα σε απλούστερα συστατικά, άτομα ή ομάδες ατόμων, τα οποία είναι φορτισμένα με θετικό ή αρνητικό φορτίο και τα οποία ονομάζονται ιόντα. Όταν μέσα στο διάλυμα υπάρχουν δύο ηλεκτρόδια, που συνδέονται με το θετικό και τον αρνητικό πόλο ηλεκτρικής στήλης, τότε κατευθύνονται τα αρνητικά φορτισμένα στο θετικό πόλο, ενώ τα θετικά φορτισμένα στον αρνητικό. Η ουσία της θεωρίας του Αρένιους είναι ότι τα μόρια δε διασπώνται όταν μεταβιβαστεί μέσα στο διάλυμα ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά είναι διασπαρμένα και όταν δεν περνάει ρεύμα. Οι διάφορες μετρήσεις απέδειξαν ότι στα διαλύματα των ηλεκτρολυτών ο αριθμός των συγκροτημάτων είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των διαλυμένων μορίων. Επομένως, πρέπει να δεχτούμε ότι μέρος των μορίων είναι διασπαρμένο. Ο πειραματικός έλεγχος απέδειξε ότι η θεωρία του Αρένιους είναι σωστή.
Στον Αρρένιους οφείλονται και οι σημαντικές πρόοδοι στη βιοχημεία, ιδιαίτερα στο θέμα της δράσης των τοξινών και των αντιτοξινών.
Τα πιο σημαντικά συγγράμματά του είναι τα εξής:
α) «Θεωρητική ηλεκτροχημεία»,
β) «Θεωρίες της χημείας»,
γ) «Ανοσοχημεία»,
δ) «Η γένεση του κόσμου».
α) «Θεωρητική ηλεκτροχημεία»,
β) «Θεωρίες της χημείας»,
γ) «Ανοσοχημεία»,
δ) «Η γένεση του κόσμου».
