Στην πράξη όλες οι ταλαντώσεις είναι φθίνουσες.Έτσι ένα σύστημα που διεγείρεται ώστε να πραγματοποιήσει ταλάντωση με κάποια συχνότητα (που λέγεται και ιδιοσυχνότητά του) θα σταματήσει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να ταλαντώνεται.
Σε αρκετές περιπτώσεις όμως,μία ταλάντωση μπορεί να διατηρείται για αρκετό χρόνο,αν ένα εξωτερικό σύστημα,που θα το λέμε διεγέρτη,της παρέχει περιοδικά την ενέργεια που για διάφορους λόγους χάνει.
Γι' αυτό και στη θέση αυτή,θα αναφερθούμε μόνο στο φαινόμενο του συντονισμού.
Το φαινόμενο του συντονισμού παρατηρείται σε μία εξαναγκασμένη ταλάντωση όταν η συχνότητα του διεγέρτη πάρει ορισμένη τιμή και συγκεκριμένα όταν γίνει ίση με την ιδιοσυχνότητά της ταλάντωσης.
Το πλάτος τότε της ταλάντωσης γίνεται μέγιστο.Εφαρμογές αυτού του φαινομένου έχουμε στα μουσικά όργανα.
Ο ήχος που παράγεται από ένα σώμα που ταλαντώνεται π.χ. από μία χορδή,από μία μεμβράνη από μία γλωσσίδα κ.λπ.,είναι συνήθως αδύναμος.
Για να ενισχύσουμε αυτόν τον ήχο υποχρεώνουμε μία ποσότητα αέρα,που βρίσκεται μέσα σ' ένα χώρο που λέγεται αντηχείο,να κάνει εξαναγκασμένη ταλάντωση.
Τον ρόλο του διεγέρτη,σ' αυτήν την περίπτωση,μπορεί να παίξει μία χορδή (όπως π.χ. στην κιθάρα),μία μεμβράνη (όπως π.χ. στο τύμπανο),μία γλωσσίδα (όπως π.χ. στη φυσαρμόνικα) κ.λπ.
Διάφορα μουσικά όργανα |
Καλό είναι,τέλος,να γνωρίζουμε ότι το τελειότερο αντηχείο είναι αυτό που η ίδια η φύση έχει κατασκευάσει:η στοματική κοιλότητα του ανθρώπου,αλλά και άλλων ζώων,με τη βοήθεια της οποίας ενισχύεται ο αδύναμος ήχος που προκύπτει από την ταλάντωση των φωνητικών χορδών.