ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΝΟΜΠΕΛ ΦΥΣΙΚΗΣ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΝΟΜΠΕΛ ΦΥΣΙΚΗΣ

Έτος	Όνομα		Χώρα	Θέμα
1901		Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν	Πρωσία	«για την ανακάλυψη των ακτίνων Χ»
1902		Χέντρικ Αντόον Λόρεντζ	Ολλανδία	«για τις έρευνές τους πάνω στην επιρροή του μαγνητισμού σε φαινόμενα ακτινοβολίας» (Φαινόμενο Ζέεμαν)
		Πιέτερ Ζέεμαν
1903		Ανρί Μπεκερέλ	Γαλλία	«για την ανακάλυψη της αυθόρμητης ραδιενέργειας»
		Πιερ Κιουρί	Γαλλία	«για τις έρευνές τους πάνω στα φαινόμενα ακτινοβολίας που ανακάλυψε ο Ανρί Μπεκερέλ»
		Μαρία Κιουρί	Πολωνία
1904		Τζον Ουίλιαμ Στρατ, 3ος Βαρώνος Ράλεϊ	Αγγλία	«για τις έρευνές του πάνω στις πυκνότητες των πιο σημαντικών αερίων και για την ανακάλυψη του αργού σε συσχέτιση με τις παραπάνω μελέτε»
1905		Φίλιπ Έντουαρντ Άντον φον Λέναρντ	Γερμανία	«για τις εργασίες του επί των καθοδικών ακτίνων»
1906		Σερ Τζόζεφ Τζον Τόμσον	Αγγλία	«ως αναγνώριση για τη συμβολή του στις θεωρητικές και πειραματικές εργασίες επί της ηλεκτρικής αγωγιμότητας των αερίων»
1907		Άλμπερτ Έιμπραχαμ Μάικελσον	Η.Π.Α	«για τις οπτικές συσκευές ακριβείας (που κατασκεύασε) και τις εργασίες στη Φασματοσκοπία που ακολούθησαν με τη βοήθειά τους». Βλ. και Πείραμα Μάικελσον-Μόρλεϋ
1908		Γκάμπριελ Λίπμαν	Λουξεμβούργο	«για τη μέθοδο της αναπαραγωγής χρωμάτων φωτογραφικά, βασισμένη στο φαινόμενο της συμβολής»
1909		Γκουλιέλμο Μαρκόνι	Ιταλία	«για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της ασύρματης τηλεγραφίας»
		Καρλ Φέρντιναντ Μπράουν	Γερμανία
1910		Γιοχάνες Ντίντερικ Βαν Ντερ Βάαλς	Ολλανδία	«για την εργασία του στην καταστατική εξίσωση για τα αέρια και τα υγρά»
1911		Βίλχελμ Βιν	Γερμανία	«για τις ανακαλύψεις του πάνω στους νόμους που διέπουν τη θερμική ακτινοβολία»
1912		Νιλς Γκούσταφ Νταλέν	Σουηδία	«για την εφεύρεση των αυτόματων ρυθμιστών για το φωτισμό σε φάρους και σημαδούρες»
1913		Χάικε Κάμερλιν	Ολλανδία	«για τις έρευνες στις ιδιότητες της ύλης σε χαμηλές θερμοκρασίες, οι οποίες οδήγησαν στην παραγωγή του υγρού ήλιου»
1914		Μαξ φον Λάουε	Γερμανία	«για την ανακάλυψη της σκέδασης των ακτίνων Χ από κρυστάλλους»
1915		Σερ Γουίλιαμ Χένρι Μπραγκ	Αγγλία	«για τη συμβολή τους στην ανάλυση της κρυσταλλικής δομής με ακτίνες Χ»
		Γουίλιαμ Λόρενς Μπραγκ
1916	Δεν δόθηκε
1917		Τσαρλς Γκλόβερ Μπάρκλα	Αγγλία	«για την ανακάλυψη της χαρακτηριστικής ακτινοβολίας Ρέντγκεν των στοιχείων»
1918		Μαξ Πλανκ	Γερμανία	«ως αναγνώριση για τη συμβολή του στην εξέλιξη της φυσικής με την ανακάλυψη των κβάντων ενέργειας»
1919		Γιοχάννες Σταρκ	Γερμανία	«για την ανακάλυψη του φαινομένου Ντόπλερ»
1920		Σαρλ Εντουάρ Γκιγιόμ	Ελβετία	«για τη συμβολή του σε πειράματα ακριβείας, μέσω της ανακάλυψης ανωμαλιών στα κράματα νικελίου - ατσαλιού»
1921		Άλμπερτ Αινστάιν	Γερμανία	«για τη συμβολή του στη θεωρητική φυσική, και για την εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου»
1922		Νιλς Χένρικ Ντάβιντ Μπορ	Δανία	«για την έρευνά του επί της δομής των ατόμων και της ακτινοβολίας που προέρχεται από αυτά»
1923		Ρόμπερτ Άντριους Μίλλικαν	Η.Π.Α	«για την εργασία του πάνω στο στοιχειώδες φορτίο του ηλεκτρικού ρεύματος και στο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο»
1924		Καρλ Σίγκμπαν	Σουηδία	«για την εργασία του πάνω στη στερεοσκοπία ακτίνων Χ»
1925		Τζέημς Φρανκ	Γερμανία	«για την ανακάλυψη των νόμων που διέπουν την κρούση ενός ηλεκτρονίου με ένα άτομο»
		Γκούσταφ Χερτς
1926		Ζαν Μπατίστ Περέν	Γαλλία	«για την εργασία του επί της ασυνεχούς δομής της ύλης»
1927		Άρθουρ Χόλι Κόμπτον	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη του φαινομένου που πήρε το όνομά του, βλ. Φαινόμενο Κόμπτον»
		Τσαρλς Τόμσον Ρις Γουίλσον	Σκωτία	«για τη μέθοδο που κάνει ορατές τις τροχιές φορτισμένων σωματιδίων, μέσω υγροποίησης σταγονιδίων»
1928		Όουεν Γουίλανς Ρίτσαρντσον	Αγγλία	«για την εργασία του στο θερμιονικό φαινόμενο και ειδικότερα για την ανακάλυψη του νόμου που πήρε το όνομά του»
1929		Πρίγκηπας Λουί-Βικτόρ Πιερ Ραϋμόν, Δούκας του Μπρολί	Γαλλία	«για την ανακάλυψη της κυματικής φύσης των ηλεκτρονίων»
1930		Τσαντρασεχάρα Βενκάτα Ραμάν	Ινδία	«για την εργασία του στη διάχυση του φωτός και την ανακάλυψη του φαινομένου που φέρει το όνομά του»
1931	Δεν απονεμήθηκε
1932		Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ	Γερμανία	«για τη δημιουργία της Κβαντομηχανικής»
1933		Έρβιν Σρέντιγκερ	Αυστρία	«για την ανακάλυψη νέων, παραγωγικών μορφών της ατομικής θεωρίας»
		Πολ Άντριεν Μορίς Ντιράκ	Αγγλία
1934	Δεν δόθηκε
1935		Τζέιμς Τσάντγουικ	Αγγλία	«για την ανακάλυψη του νετρονίου»
1936		Βίκτορ Φραντς Ες	Αυστρία	«για την ανακάλυψη της κοσμικής ακτινοβολίας»
		Καρλ Ντέιβιντ Άντερσον	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη του ποζιτρονίου»
1937		Κλίντον Τζόζεφ Ντέιβισον	Η.Π.Α	«για την πειραματική ανακάλυψη της σκέδασης ηλεκτρονίων από κρυστάλλους»
		Τζορτζ Τόμσον	Αγγλία
1938		Ενρίκο Φέρμι	Ιταλία	«για την απόδειξη ύπαρξης καινούριων ραδιενεργών στοιχείων παραγόμενων με εκπομπή νετρονίου και για τη σχετική ανακάλυψη πυρηνικών αντιδράσεων προκαλούμενων από αργά νετρόνια»
1939		Έρνεστ Ορλάντο Λόρενς	Η.Π.Α	«για την εφεύρεση και την εξέλιξη του κυκλότρου και για τα αποτελέσματα που αποκτήθηκαν μέσω αυτού, κυρίως αυτά που αφορούν τεχνητά ραδιενεργά στοιχεία»
1940	Δεν δόθηκε
1941	Δεν δόθηκε
1942	Δεν δόθηκε
1943		Όττο Στερν	Γερμανία	«για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της μεθόδου των μοριακών ακτίνων».
1944		Ίσιντορ Ισαάκ Ράμπι	Η.Π.Α	«για τη μέθοδο καταγραφής των μαγνητικών ιδιοτήτων του ατομικού πυρήνα».
1945		Βόλφγκανγκ Πάουλι	Αυστρία	«για την ανακάλυψη της Απαγορευτικής Αρχής» που φέρει το όνομά του.
1946		Πέρσι Γουίλλιαμς Μπρίντγκμαν	Η.Π.Α	«για την εφεύρεση μιας συσκευής ικανής να παράγει εξαιρετικά υψηλές πιέσεις και για τις ανακαλύψεις που έκανε στο πεδίο της Φυσικής υψηλών πιέσεων»
1947		Έντουαρντ Βίκτορ Άπλετον	Αγγλία	«για τις έρευνές του στη Φυσική της ατμόσφαιρας, και για την ανακάλυψη του λεγόμενου στρώματος Άπλετον»
1948		Πάτρικ Μέιναρντ Στιούαρτ Μπλάκετ	Αγγλία	«για την εξέλιξη της μεθόδου του θαλάμου Γουίλσον (cloud chamber) και για τις ανακαλύψεις στην Πυρηνική Φυσική και την κοσμική ακτινοβολία»
1949		Χιντέκι Γιουκάουα	Ιαπωνία	«για την πρόβλεψη της ύπαρξης των μεσονίων, βασισμένη σε θεωρητική εργασία επί των πυρηνικών δυνάμεων»
1950		Σέσιλ Φρανκ Πάουελ	Αγγλία	«για την ανάπτυξη της φωτογραφικής μεθόδου μελέτης πυρηνικών διεργασιών και για τις ανακαλύψεις σχετικά με μεσόνια που έγιναν με αυτή τη μέθοδο»
1951		Τζον Ντάγκλας Κόκροφτ	Αγγλία	«για την πρωτότυπη εργασία τους πάνω στη μετατροπή του ατομικού πηρήνα, με τεχνητώς επιταχυνθέντα ατομικά σωματίδια»
		Έρνεστ Τόμας Σάιντον Γουόλτον	Ιρλανδία
1952		Φέλιξ Μπλοχ	Η.Π.Α	«για την ανάπτυξη νέων μεθόδων στα πυρηνικά μαγνητικά πειράματα ακριβείας, και για τις ανακαλύψεις που έγιναν σχετικά με αυτά»
		Έντουαρντ Μιλς Πάρσελλ	Η.Π.Α
1953		Φριτς Φρέντερικ Ζερνίκε	Ολλανδία
1954		Μαξ Μπορν	Αγγλία	«για τη θεμελιώδη έρευνα στην Κβαντική μηχανική, ειδικότερα για τη στατιστική ερμηνεία της κυματοσυνάρτησης»
		Βάλτερ Μπότε	Δυτική Γερμανία	«για τη συμπτωτική μέθοδο και τις ανακαλύψεις που έγιναν σχετικά με αυτή»
1955		Γουίλις Γιουτζίν Λαμπ	Η.Π.Α	«για τις ανακαλύψεις του σχετικά με τη λεπτή υφή του φάσματος του υδρογόνου»
		Πόλυκαρπ Κους	Η.Π.Α	«για τον ακριβή προσδιορισμό της μαγνητικής ροπής του ηλεκτρονίου»
1956		Τζον Μπαρντίν	Η.Π.Α	«για τις έρευνές τους επί των ημιαγωγών και για την ανακάλυψη του τρανζίστορ»
		Γουόλτερ Χάουζερ Μπράταιην	Η.Π.Α
		Γουίλλιαμ Μπράντφορντ Σόκλεϋ	Η.Π.Α
1957		Τσουνγκ Ντάο Λι	Δημοκρατία της Κίνας	«για τη βαθιά έρευνα των λεγόμενων «νόμων ομοτιμίας» (parity laws), η οποία οδήγησε σε πολύ σημαντικές ανακαλύψεις σχετικά με τα στοιχειώδη σωματίδια»
		Τσεν Νινγκ Γιανγκ	Δημοκρατία της Κίνας
1958		Πάβελ Αλεξέγιεβιτς Τσερενκόφ	Σοβιετική Ένωση	«για την ανακάλυψη και την ερμηνεία του φαινομένου Τσερενκόφ-Βαβίλοφ»
		Ίλια Φρανκ
		Ίγκορ Γιεβγκένιεβιτς Ταμ
1959		Όουεν Τσάμπερλεϊν	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη του αντιπρωτονίου»
		Εμίλιο Τζίνο Σεγκρέ	Ιταλία
1960		Ντόναλτ Άρθουρ Γκλέιζερ	Η.Π.Α	«για την εφεύρεση του θαλάμου φυσαλίδων»
1961		Ρόμπερτ Χόφσταντερ	Η.Π.Α	«για τις πρωτότυπες μελέτες της σκέδασης ηλεκτρονίου από ατομικό πυρήνα, και για τις σχετικές ανακαλύψεις σχετικά με τη δομή των νουκλεονίων»
		Ρούντολφ Λούντβιχ Μέσμπαουερ	Δυτική Γερμανία	«για τις έρευνες σχετικά με την ακτινοβολία γάμμα και την ανακάλυψη του φαινομένου που πήρε το όνομά του». Δείτε: Φαινόμενο Μοσμπάουερ»
1962		Λεβ Νταβίντοβιτς Λαντάου	Σοβιετική Ένωση	«για τις πρωτότυπες θεωρίες του σχετικά με τη συμπυκνωμένη ύλη, και ειδικότερα για το υγρό ήλιο»
1963		Γιουτζίν Γουίγκνερ	Ουγγαρία	«για τη συμβολή του στη θεωρία του ατομικού πυρήνα και των στοιχειωδών σωματιδίων, ειδικότερα μέσω της ανακάλυψης και εφαρμογής θεμελιωδών αρχών συμμετρίας»
		Μαρία Γκέπερτ-Μάγιερ	Γερμανία	«για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με τη δομή των πυρηνικών φλοιών»
		Τ. Χανς Ντ. Γιένσεν	Γερμανία
1964		Νικολάι Γκεννάντιεβιτς Μπάσοφ	Σοβιετική Ένωση	«για τη θεμελιώδη εργασία τους στον τομέα της κβαντικής ηλεκτρονικής, η οποία οδήγησε στην κατασκευή ταλαντωτών και ενισχυτών βασισμένων στην αρχή Μέιζερ-λέιζερ»
		Αλεξάντρ Πρόχοροφ	Σοβιετική Ένωση
		Τσαρλς Χαρντ Τάουνς	Η.Π.Α
1965		Ρίτσαρντ Φίλλιπς Φάινμαν	Η.Π.Α	«για τη θεμελιώδη τους εργασία στον τομέα της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής, με βαθιές συνέπειες στη Σωματιδιακή Φυσική»
		Τζούλιαν Σβίνγκερ	Η.Π.Α
		Σιν-Ιτίρο Τομονάγκα,	Ιαπωνία
1966		Αλφρέντ Καστλέρ	Γαλλία	«για την ανακάλυψη και εξέλιξη οπτικών μεθόδων για τη μελέτη των ερτζιανών συντονισμών των ατόμων»
1967		Χανς Αλμπρεχτ Μπέτε	Η.Π.Α	«για τη συμβολή του επί των πυρηνικών διεργασιών, ειδικότερα για τις ανακαλύψεις σχετικά με την παραγωγή ενέργειας στα άστρα»
1968		Λούις Άλβαρεζ	Η.Π.Α	«για τη συμβολή του στη Σωματιδιακή Φυσική, ειδικότερα για την ανακάλυψη ενός μεγάλου αριθμού καταστάσεων συντονισμού»
1969		Μάρεϋ Γκελ-Μαν	Η.Π.Α	«για τη συμβολή του και τις ανακαλύψεις σχετικά με την κατηγοριοποίηση των στοιχειωδών σωματιδίων και τις αλληλεπιδράσεις τους»
1970		Χανς Όλοφ Γκόστα Αλφβέν	Σουηδία	«για τη θεμελιώδη εργασία του και τις ανακαλύψεις του στη Μαγνητοϋδροδυναμική, με ποικίλες εφαρμογές σε διαφορετικά πεδία της Φυσικής Πλάσματος»
		Λουί Νεέλ	Γαλλία	«για τη θεμελιώδη εργασία του και τις ανακαλύψεις σχετικά με τον σιδηρομαγνητισμό και τον παραμαγνητισμό, οι οποίες οδήγησαν σε σημαντικές εφαρμογές στη Φυσική στερεάς κατάστασης»
1971		Ντένις Γκέιμπορ	Αγγλία	«για την εφεύρεση και εξέλιξη της ολογραφικής μεθόδου»
1972		Τζον Μπαρντίν	Η.Π.Α	«για την από κοινού εξέλιξη της θεωρίας της υπεραγωγιμότητας, (Θεωρία BCS)».
		Λέον Νιλ Κούπερ	Η.Π.Α
		Τζον Ρόμπερτ Σρίφερ	Η.Π.Α
1973		Λέο Εσάκι	Ιαπωνία	«για τις πειραματικές ανακαλύψεις τους σχετικά με το Φαινόμενο Σήραγγας σε ημιαγωγούς και υπεραγωγούς»
		Ίβαρ Γκιέβερ	Η.Π.Α Νορβηγία
		Μπράιαν Τζόζεφσον	Ουαλία	«για τις θεωρητικές προβλέψεις των ιδιοτήτων ενός υπεραγωγού, ειδικότερα για τα φαινόμενα που είναι γνωστά ως φαινόμενα Τζόζεφσον»
1974		Μάρτιν Ράιλ	Αγγλία	«για την πρωτότυπη εργασία τους στη Ραδιοαστροφυσική: Ο Ράιλ για τις παρατηρήσεις και τις εφευρέσεις του, ο Χιούις για τον σημαντικό ρόλο στην ανακάλυψη των πάλσαρ»
		Άντονι Χίουις	Αγγλία
1975		Άαγκε Μπορ	Δανία	«για την ανακάλυψη της συσχέτισης μεταξύ της ολικής και της σωματιδιακής κίνησης στον ατομικό πυρήνα, και για την εξέλιξη της θεωρίας της δομής των ατομικών πυρήνων βασισμένη στην παραπάνω συσχέτιση»
		Μπεν Ρόι Μότελσον	Δανία
		Λέο Τζέιμς Ρέινγουότερ	Η.Π.Α
1976		Μπάρτον Ρίχτερ	Η.Π.Α	«για την πρωτότυπη εργασία τους στην ανακάλυψη ενός βαρέος στοιχειώδους σωματίου νέου είδους. Συγκεκριμένα, για την ανακάλυψη του J/Ψ σωματιδίου και για την επιβεβαίωση της ιδέας ότι η βαρυονική ύλη (όπως το πρωτόνιο και το νετρόνιο) είναι φταγμένη από κουάρκ»
		Σάμιουελ Τσάο Τσουνγκ Τινγκ	Η.Π.Α
1977		Φίλιπ Γουόρεν Άντερσον	Η.Π.Α	«για τις θεμελιώδεις θεωρητικές έρευνες της ηλεκτρονιακής δομής μαγνητικών και διαταραγμένων συστημάτων»
		Νέβιλ Φράνσις Μοτ	Αγγλία
		Τζον Χάσμπρουκ βαν Βλεκ	Η.Π.Α
1978		Πιοτρ Λεονίντοβιτς Καπίτσα	Σοβιετική Ένωση	«για τις βασικές εφευρέσεις και ανακαλύψεις στον τομέα της Φυσικής χαμηλών θερμοκρασιών»
		Άρνο Άλαν Πενζίας	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη της ακτινοβολίας υποβάθρου στην περιοχή των μικροκυμάτων»
		Ρόμπερτ Γούντροου Γουίλσον	Η.Π.Α
1979		Σέλντον Λι Γκλάσοου	Η.Π.Α	«για τη συμβολή τους στη θεωρία των ενοποιημένων ηλεκτρασθενών αλληλεπιδράσεων των στοιχειωδών σωματιδίων, η οποία συμπεριλάμβανε μεταξύ άλλων και την πρόβλεψη των φορέων της ασθενούς αλληλεπίδρασης, τα W και Ζ μποζόνια»
		Αμπντούς Σαλάμ	Πακιστάν
		Στίβεν Βάινμπεργκ	Η.Π.Α
1980		Τζέιμς Γουότσον Κρόνιν	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη των παραβιάσεων θεμελιωδών αρχών συμμετρίας στην καταστροφή των ουδέτερωνΚ-μεσονίων»
		Βαλ Λόγκτσον Φιτς	Η.Π.Α
1981		Νίκολας Μπλέμπεργκεν	Η.Π.Α	«για τη συμβολή τους στην εξέλιξη της Φασματοσκοπίας με λέιζερ»
		Άρθουρ Λέοναρντ Σόουλοου	Η.Π.Α
		Κάι Μαν Μπέργε Σίγκμπαν	Σουηδία	«για τη συμβολή του στην εξέλιξη της υψηλής ανάλυσης ηλεκτρονικής φασματοσκοπίας»
1982		Κένεθ Τ. Γουίλσον	Η.Π.Α	«για τη θεωρία των κρίσιμων φαινομένων, σε συσχέτιση με τις μετατροπές φάσεων»
1983		Σουμπραμανιάν Τσαντρασεχάρ	Ινδία/ Η.Π.Α	«για τις θεωρητικές μελέτες των φυσικών διεργασιών της δομής και της εξέλιξης των άστρων. Δες Όριο Τσαντρασεκάρ»
		Γουίλιαμ Άλφρεντ Φάουλερ	Η.Π.Α	«για τις θεωρητικές και πειραματικές μελέτες των πυρηνικών διεργασιών στον σχηματισμό των χημικών στοιχείων στο Σύμπαν»
1984		Κάρλο Ρούμπια	Ιταλία	«για τις σημαντικές συμβολές τους, που οδήγησαν στην ανακάλυψη των σωματιδιακών πεδίων W και Ζ, φορέων της ασθενούς αλληλεπίδρασης»
		Σιμόν βαν ντερ Μέερ	Ολλανδία
1985		Κλάους φον Κλίτσινγκ	Δυτική Γερμανία	«για την ανακάλυψη του Κβαντικού Φαινόμενου Hall»
1986		Ερνστ Ρούσκα	Δυτική Γερμανία	«για τη θεμελιώδη εργασία του στην ηλεκτρονική Οπτική, και για τον σχεδιασμό του πρώτου ηλεκτρονικού μικροσκοπίου»
		Γκέρντ Μπίνιχ	Δυτική Γερμανία	«για τον σχεδιασμό του μικροσκοπίου ανιχνευτή σήραγγας (scanning tunneling microscope)»
		Χάινριχ Ρόρερ	Ελβετία
1987		Γιοχάνες Γκέοργκ Μπέντορτς	Δυτική Γερμανία	«για τη σημαντική ανακάλυψη της υπεραγωγιμότητας σε κεραμικά υλικά»
		Καρλ Αλεξάντερ Μίλερ	Ελβετία
1988		Λέον Μαξ Λέντερμαν	Η.Π.Α	«για τη μέθοδο ακτινοβολίας νετρίνου και για την αποσαφήνιση της διπλέτας των λεπτονίων μέσω της ανακάλυψης του νετρίνου του μιονίου»
		Μέλβιν Σβαρτς	Η.Π.Α
		Τζακ Στάινμπεργκερ	Η.Π.Α
1989		Νόρμαν Φόστερ Ράμσεϋ	Η.Π.Α	«για την εφεύρεση της μεθόδου απομονωμένων ταλαντωτικών πεδίων και για τη χρήση της σε ατομικά ρολόγια»
		Χανς Γκοργκ Ντέμελτ	Η.Π.Α	«για την εξέλιξη της τεχνικής της παγίδας ιονισμού»
		Βόλφγκανγκ Πάουλ	Δυτική Γερμανία
1990		Τζερόμ Ισαάκ Φρίντμαν	Η.Π.Α	«για τις πρωτότυπες έρευνες σχετικά με τη βαθιά ανελαστική σκέδαση ηλεκτρονίων σε πρωτόνια και δέσμια νετρόνια, οι οποίες ήταν πολύ σημαντικές για την εξέλιξη του μοντέλου των κουάρκ στη Σωματιδιακή Φυσική»
		Χένρι Γουέι Κένταλ	Η.Π.Α
		Ρίτσαρντ Έντουαρντ Τέιλορ	Καναδάς
1991		Πιερ-Ζιλ ντε Ζεν	Γαλλία	«για την ανακάλυψη ότι οι μέθοδοι που αναπτύχθηκαν για τη μελέτη φαινομένων σε απλά συστήματα μπορούν να γενικευθούν για πιο πολύπλοκες μορφές της ύλης, ειδικότερα σε υγρούς κρυστάλλους και πολυμερή»
1992		Ζωρζ Σαρπάκ	Γαλλία	«για την εφεύρεση και την ανάπτυξη των ανιχνευτών σωματιδίων»
1993		Ράσελ Άλαν Χαλς	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη ενός νέου τύπου πάλσαρ, η οποία άνοιξε νέες προοπτικές για τη μελέτη της βαρύτητας»
		Τζόσεφ Χούτον Τέιλορ.	Η.Π.Α
1994		Μπέρτραμ Νέβιλ Μπρόκχαους	Καναδάς	«για την ανάπτυξη της φασματοσκοπίας των νετρονίων»
		Κλίφορντ Γκλένγουντ Σαλ	Η.Π.Α	«για την ανάπτυξη της τεχνικής απορρόφησης νετρονίων (neutron diffraction)»
1995		Μάρτιν Λιούις Περλ	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη του λεπτονίου ταυ»
		Φρέντερικ Ράινες	Η.Π.Α	«για την ανίχνευση του νετρίνου»
1996		Ντέιβιντ Μόρις Λι	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη της υπερρευστότητας στο ήλιο-3»
		Ντάγκλας Ντιν Όσεροφ	Η.Π.Α
		Ρόμπερτ Κόλμαν Ρίτσαρντσον	Η.Π.Α
1997		Στίβεν Τσου	Η.Π.Α	«για την ανάπτυξη των μεθόδων ψύξης και παγίδευσης ατόμων με ακτίνες λέιζερ»
		Κλοντ Κοέν-Τανούτζι	Γαλλία
		Γουίλλιαμ Ντάνιελ Φίλιπς	Η.Π.Α
1998		Ρόμπερτ Μ. Λόλιν	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη μιας νέας μορφής κβαντικού ρευστού με ελαφρώς φορτισμένες διεγέρσεις»
		Χορστ Λούντβιχ Στέρμερ	Γερμανία
		Ντανιέλ Τσι Τσούι	Η.Π.Α
1999		Γκεράρντους Xουφτ	Ολλανδία	«για την αποσαφήνιση της κβαντικής δομής των ηλεκτρασθενών αλληλεπιδράσεων στη Φυσική»
		Μάρτινους Τ.Τ. Φέλτμαν	Ολλανδία
2000		Ζόρες Ιβάνοβιτς Αλφέροφ	Ρωσία	«για την ανάπτυξη των ετεροδομών των ημιαγωγών που χρησιμοποιούνται σε υψηλές ταχύτητες και στην οπτικοηλεκτρονική»
		Χέρμπερτ Κρέμερ	Γερμανία
		Τζακ Κίλμπυ	Η.Π.Α	«για τη συμμετοχή του στην εφεύρεση του ολοκληρωμένου κυκλώματος»
2001		Έρικ Άλιν Κόρνελ	Η.Π.Α	«για το επίτευγμα της συμπύκνωσης Bose-Einstein σε αέρια νέφη αλκακικών ατόμων, και για τις πρώιμες θεμελιώδεις μελέτες τους επί των ιδιοτήτων της συμπύκνωσης»
		Καρλ Έντουιν Βίμαν	Η.Π.Α
		Βόλφγκανγκ Κέτερλε	Γερμανία
2002		Ρέιμοντ Ντέιβις	Η.Π.Α	«για την πρωτότυπη συμβολή τους στην αστροφυσική, ειδικότερα στην ανίχνευση των κοσμικών νετρίνων»
		Μασατόσι Κοσίμπα	Ιαπωνία
		Ρικάρντο Τζιακόνι	Η.Π.Α	«για την πρωτότυπη συμβολή του στην αστροφυσική, η οποία οδήγησε στην ανακάλυψη των πηγών των κοσμικών ακτίνων Χ»
2003		Αλεξέι Αλεξέγιεβιτς Αμπρικόσοφ	Ρωσία Η.Π.Α	«για την πρωτότυπη συμβολή τους στη θεωρία των ημιαγωγών και των υπερρευστών»
		Βίταλι Λαζάρεβιτς Γκίνσμπουργκ	Ρωσία
		Άντονι Τζέιμς Λέγκετ	Η.Π.Α  Αγγλία
2004		Ντέιβιντ Γκρος	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη της ασυμπτωτικής ελευθερίας στη θεωρία των ισχυρών αλληλεπιδράσεων»
		Ντέιβιντ Πόλιτζερ	Η.Π.Α
		Φρανκ Γουίλτσεκ	Η.Π.Α
2005		Ρόυ Τζ. Γκλάουμπερ	Η.Π.Α	«για τη συνεισφορά του στην κβαντική θεωρία οπτικής συμφωνίας»
		Τζον Λ. Χολ	Η.Π.Α	«για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της φασματοσκοπίας ακριβείας βασισμένης σε λέιζερ, συμπεριλαμβανομένης της τεχνικής συνδυασμού οπτικών συχνοτήτων (optical frequency comb technique)»
		Τέοντορ Β. Χενς	Γερμανία
2006		Τζον Μέιδερ	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη της μορφής του μελανού σώματος και της ανισοτροπίας στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων υποβάθρου»
		Τζορτζ Σμουτ	Η.Π.Α
2007		Αλμπέρ Φερ	Γαλλία	«για την ανακάλυψη του φαινομένου της γιγάντιας μαγνητοαντίστασης (GRΜ)»
		Πέτερ Γκρίνμπεργκ	Γερμανία
2008		Μακότο Κομπαγιάσι	Ιαπωνία	«για την ανακάλυψη της προέλευσης της σπασμένης συμμετρίας, η οποία προβλέπει την ύπαρξη στη φύση τουλάχιστον τριών οικογενειών από κουάρκς»
		Τοσιχίντε Μασκάουα	Ιαπωνία
		Γιοϊσίρο Νάμπου	Ιαπωνία	«για την ανακάλυψη του μηχανισμού της αυτογενούς σπασμένης συμμετρίας στην υποατομική φυσική»
2009		Τσαρλς Κάο	Χονγκ Κονγκ  Αγγλία  Η.Π.Α	«για τα επιτεύγματα σχετικά με τη μετάδοση του φωτός σε ίνες για την οπτική επικοινωνία»
		Γουίλαρντ Μπόυλ	Καναδάς  Η.Π.Α	«για την εφεύρεση ενός κυκλώματος ημιαγωγών απεικόνισης - τον αισθητήρα CCD»
		Τζορτζ Σμιθ	Η.Π.Α
2010		Αντρέ Γκέιμ	Ρωσία  Ολλανδία	«για τα επαναστατικά τους πειράματα που αφορούν το δισδιάστατο υλικό γραφένιο»
		Κονσταντίν Νοβοσέλοφ	Ρωσία  Ηνωμένο Βασίλειο
2011		Σαμ Περλμάτερ	Η.Π.Α	«για την ανακάλυψη της επιταχυνόμενης διαστολής του Σύμπαντος από παρατηρήσεις των μακρινών υπερκαινοφανών»
		Μπράιαν Σμιντ	Αυστραλία  Η.Π.Α
		Άνταμ Ρις	Η.Π.Α
2012		Σερζ Αρός	Γαλλία	«για τις επαναστατικές πειραματικές μεθόδους που επιτρέπουν τη μέτρηση και το χειρισμό μεμονωμένων κβαντικών συστημάτων»
		Ντέιβιντ Γουάινλαντ	Η.Π.Α
2013		Πίτερ Χιγκς	Ηνωμένο Βασίλειο	«για τη θεωρητική ανακάλυψη του μηχανισμού που συνεισφέρει στην κατανόησή μας για την προέλευση της μάζας των υποατομικών σωματιδίων, ο οποίος πρόσφατα επιβεβαιώθηκε με την ανακάλυψη του προβλεπόμενου στοιχειώδους σωματιδίου, από τα πειράματα ATLAS και CMS του επιταχυντή LHC του CERΝ»
		Φρανσουά Ανγκλέρ	Βέλγιο
2014		Ισάμου Ακαζάκι	Ιαπωνία	«για την ανακάλυψη φωτοδιόδων μπλε χρώματος που επιτρέπει την έκλυση λαμπρού φωτός από ενεργειακά οικονομικές πηγές φωτός.»
		Χιρόσι Αμάνο	Ιαπωνία
		Σούτζι Νακαμούρα	Ιαπωνία  Η.Π.Α
2015		Τακάκι Κατζίτα	Ιαπωνία	«για την ανακάλυψη της ταλάντωσης των νετρίνων, η οποία δείχνει ότι τα νετρίνα έχουν μάζα.»
		Άρθουρ Μπ. Μακντόναλντ	Καναδάς
2016		Ντέιβιντ Θούλες	Ηνωμένο Βασίλειο  Η.Π.Α	«για θεωρητικές ανακαλύψεις τοπολογικών μεταβάσεων φάσης και τοπολογικών φάσεων της ύλης».
		Ντάνκαν Χάλντεϊν	Ηνωμένο Βασίλειο  Η.Π.Α
		Τζον Μ. Κόστερλιτς	Ηνωμένο Βασίλειο
2017		Ράινερ Βάις	Η.Π.Α	«για τις αποφασιστικές τους συνεισφορές στον ανιχνευτή LIGO και την παρατήρηση βαρυτικών κυμάτων».
		Μπάρι Μπάρις	Η.Π.Α
		Κιπ Θορν	Η.Π.Α
2018		Άρθουρ Άσκιν	Η.Π.Α	"για τις καινοτόμες εφευρέσεις τους στον τομέα της φυσικής των λέιζερ"
		Ζεράρ Μουρού	Γαλλία
		Ντόνα Στρίκλαντ	Καναδάς