ΥΔΡΟΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ

ΥΔΡΟΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ

 Η αφθονία του νερού στην επιφάνεια της Γης είναι ένα μοναδικό χαρακτηριστικό που διακρίνει το «Γαλάζιο Πλανήτη» από τους άλλους στο Ηλιακό Σύστημα.Η Γη είναι ο μόνος πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος όπου στην επιφάνειά της κυριαρχεί το υγρό στοιχείο.Η υδρόσφαιρα της Γης αποτελείται κυρίως από τους ωκεανούς, αλλά τεχνικά περιλαμβάνει όλες τις επιφάνειες του νερού στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων εσωτερικές θάλασσες,τις λίμνες,τα ποτάμια και τα υπόγεια ύδατα. 

Η Γη είναι ο μόνος πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος όπου στην επιφάνειά της κυριαρχεί το υγρό στοιχείο

 Η μάζα των ωκεανών είναι περίπου 1,35 × 10¹⁸μετρικούς τόνους ή περίπου 1/4400 της συνολικής μάζας της Γης. Οι ωκεανοί καλύπτουν έκταση 3,618 ×10⁸ km², με ένα μέσο βάθος 3.682 μ., με αποτέλεσμα να εκτιμάται ότι ο όγκος των 1,332 × 10⁹km³.Το νερό καλύπτει το 71% της γήινης επιφάνειας,από το οποίο 97,5% είναι θαλάσσιο νερό και 2,5% γλυκό νερό και την χωρίζει σε πέντε ωκεανούς και επτά ηπείρους. Περίπου 68,7% του νερού είναι σήμερα  πάγος.Οι ωκεανοί είναι επίσης μια δεξαμενή των ατμοσφαιρικών αερίων, τα οποία είναι απαραίτητα για την επιβίωση πολλών υδρόβιων μορφών ζωής.Το θαλασσινό νερό έχει σημαντική επίδραση στο κλίμα του πλανήτη ενώ οι ωκεανοί  ενεργούν ως μια μεγάλη δεξαμενή θερμότητας.Οι μεταβολές της κατανομής της θερμοκρασίας στον ωκεανό μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές αλλαγές καιρού, όπως το Ελ Νίνιο.

Η μάζα των ωκεανών είναι περίπου 1,35 × 10¹⁸μετρικούς τόνους ή περίπου 1/4400 της συνολικής μάζας της Γης. Οι ωκεανοί καλύπτουν έκταση 3,618 ×10⁸ km², με ένα μέσο βάθος 3.682 μ., με αποτέλεσμα να εκτιμάται ότι ο όγκος των 1,332 × 10⁹km³

 Η τροχιά της Γης σε συνδυασμό με την ηφαιστειακή δραστηριότητα, τη βαρύτητα, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, το μαγνητικό πεδίο και την ατμόσφαιρα πλούσια σε οξυγόνο είναι οι βασικές αιτίες που κάνουν τη Γη τον πλανήτη του νερού.

 Αν και η τροχιά της Γης είναι αρκετά απομακρυσμένη ώστε να διατηρεί υγρό νερό, το φαινόμενο του θερμοκηπίου αποτρέπει το νερό από το να παγώσει, διατηρώντας την μέση θερμοκρασία της Γης στους 15 βαθμούς Κελσίου πάνω από το σημείο πήξης. Παλαιοντολογικές ενδείξεις δείχνουν πως κάποια στιγμή μετά την αποίκηση των ωκεανών από τα μπλε-πράσινα βακτήρια, πριν 600 εκατομμύρια χρόνια, το φαινόμενο του θερμοκηπίου κατέρρευσε, με αποτέλεσμα την ολική ψύξη της Γης και την πιθανή πήξη όλων των ωκεανών για μία περίοδο από 10 - 100 εκατομμύρια χρόνια, σε ένα γεγονός που καλείται «Γη - Χιονόμπαλα» («Snowball Earth»).

Το θαλασσινό νερό έχει σημαντική επίδραση στο κλίμα του πλανήτη ενώ οι ωκεανοί  ενεργούν ως μια μεγάλη δεξαμενή θερμότητας

  Στην ατμόσφαιρα της Γης, ένα στρώμα όζοντος στην στρατόσφαιρα,απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της ηλιακής υπεριώδους ακτινοβολίας, αποτρέποντας την αποσύνθεση του νερού.Επιπλέον,η μαγνητόσφαιρα,αποτρέπει την αλληλεπίδραση μεταξύ των στοιχείων της ατμόσφαιρας και του ηλιακού ανέμου.

Τέλος, τα ηφαίστεια εκπέμπουν συνεχώς ατμούς από το εσωτερικό. Η τεκτονική των πλακών της Γης ανακυκλώνουν τον άνθρακα και το νερό, καθώς οι ασβεστόλιθοι εισέρχονται στον μανδύα και εξέρχονται μέσω των ηφαιστείων ως ατμός και διοξείδιο του άνθρακα. Εκτιμάται πως τα συστατικά του μανδύα περιέχουν τουλάχιστον 10 φορές την ποσότητα του νερού των ωκεανών, αν και το μεγαλύτερο μέρος είναι παγιδευμένο και ποτέ δεν απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα.