| 
ΑΛΚΜΑΙΩΝ Ο ΚΡΟΤΩΝΙΑΤΗΣ
( Κρότων – Κ. Ιταλία, 570-500π.Χ.).
( Κρότων – Κ. Ιταλία, 570-500π.Χ.).
Πυθαγόρειος φιλοσόσοφος υιός του Πειρίθου και μαθητής του Πυθαγόρα.Ο Αλκµαίων ο Κροτωνιάτης, ήταν γιος του Πειρίθου. Η περίοδος της μεγάλης ακμής του συµπίπτει µε το τέλος του 6ου και τις αρχές του 5ου αιώνα π.κ.ε., στην περιοχή της Κάτω Ιταλίας. Υπήρξε μεγάλος γιατρός φυσικός, φιλόσοφος και θεωρείται πατέρας της επιστημονικής ιατρικής, αφού πρώτος ασχολήθηκεµε την πειραματική έρευνα και την χειρουργική στο ανθρώπινο σώμα.
Ο Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης μεγάλος Προσωκρατικός φιλόσοφος, λέγοντας ότι η ψυχή είναι αθάνατη, δεν πρωτοτυπεί, αφού την ίδια άποψη εκφράζουν και ο Θαλής, ο Ξενοφάνης, ο Ηράλκειτος, ο Εμπεδοκλής. Εκείνο που καταπλήττει είναι η αιτιολογία που δίδει ο φιλόσοφος για τον θάνατο. “Τους ανθρώπους διά τούτο απόλλυσθαι, ότι ου δύνανται την αρχήν τω τέλει προσάψαι.”, δηλ. “Γι αυτό πεθαίνουν, οι άνθρωποι, διότι δεν μπορούν να προσάψουν την αρχή στο τέλος.”. Ο Αλκμαίων έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα περνώντας από τα μονοπάτια του Ηράκλειτου, του Παρμενίδη, του Θαλή.
ΕΡΓΟ
α) «περί Φύσεως».Στο έργο «περί Φύσεως» ασχολείται με κοσμολογικές και αστρονομικές απόψεις. Οι πλανήτες κινούνται εκ δυσμών προς ανατολάς, τα ουράνια σώματα έχουν αιωνίαν φύσιν. Υπεστήριξε την μαθηματική θεώρηση της κυκλικής κινήσεως :
β) «Πάν τελικόν σημείον είναι και αρχικόν». Γιαυτό μόνο η κυκλική κίνηση είναι δυνατόν να συνεχίζεται επ’άπειρον. Επίσης σύμφωνα με τον Αλκμαίωνα η ψύχη είναι αθάνατος.
Τα έργα του δεν σώζονται, παρά μόνον αποσμάσματα. Τον αναφέρουν ο Αέτιος, ο Διογένης, ο Θεόφραστος και ο Σιμπλίκιος.
 |
ΑΛΚΜΑΙΩΝ Ο ΚΡΟΤΩΝΙΑΤΗΣ( Κρότων – Κ. Ιταλία, 570-500π.Χ.).
|
Δεν μπορούν οι άνθρωποι να ενώσουν την αρχή με το τέλος γι αυτό πεθαίνουν. Δεν εννοούν οι φιλόσοφοι, την βρεφική με την ηλικία του γήρατος, όπως αφελώς ισχυρίζονται κάποιοι. Αυτό ανήκει στον γραμμικό χρόνο. Ο λόγος που οι άνθρωποι πεθαίνουν είναι γιατί δεν μπορούν να μαζέψουν ενώσουν, όλα τα παράλληλα κομμάτια της ψυχής τους. Για να μπορέσουν να φύγουν έξω από την φούσκα της δημιουργίας, της ύλης, στην Αθανασία. Αυτό περιγράφεται πολύ όμορφα στο Ονειρικό Διήγημα του Χ. Φ. Λαβκραφτ, “Το Ασημένιο Κλειδί”, “Μέσα από τις Πύλες του Ασημένιου Κλειδιού” .
Θέλοντας ο φιλόσοφος να δείξει τον περιορισμένο ορίζοντα της ανθρώπινης γνώσης παρατηρεί από την αρχή του βιβλίου του πως, ενώ οι θεοί έχουν ξεκάθαρη γνώση για τον αφανή και φανερό κόσμο, οι άνθρωποι μπορούν μόνο συμπεράσματα να συνάγουν από τις παρατηρήσεις τους. (Ηράκλειτος). Η διδασκαλία του περιοριζόταν, καθώς φαίνεται, στην περιοχή της ιατρικής, της φυσιολογίας και της ψυχολογίας.
ΕΡΓΟ
α) «περί Φύσεως».Στο έργο «περί Φύσεως» ασχολείται με κοσμολογικές και αστρονομικές απόψεις. Οι πλανήτες κινούνται εκ δυσμών προς ανατολάς, τα ουράνια σώματα έχουν αιωνίαν φύσιν. Υπεστήριξε την μαθηματική θεώρηση της κυκλικής κινήσεως :
β) «Πάν τελικόν σημείον είναι και αρχικόν». Γιαυτό μόνο η κυκλική κίνηση είναι δυνατόν να συνεχίζεται επ’άπειρον. Επίσης σύμφωνα με τον Αλκμαίωνα η ψύχη είναι αθάνατος.
Τα έργα του δεν σώζονται, παρά μόνον αποσμάσματα. Τον αναφέρουν ο Αέτιος, ο Διογένης, ο Θεόφραστος και ο Σιμπλίκιος.
