ΣΕΡ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΦΛΕΜΙΓΚ

ΣΕΡ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΦΛΕΜΙΓΚ

(1881-1955). 

  Βρετανός μικροβιολόγος και ερευνητής που έγινε παγκόσμια γνωστός για την ανακάλυψη της πενικιλίνης. Γεννήθηκε στο Άιρ της Σκοτίας και μετά από μια σύντομη στρατιωτική καριέρα, ξεκίνησε σπουδές της ιατρικής το 1901 στην ιατρική σχολή του νοσοκομείου St Mary του πανεπιστημίου του Λονδίνου. 

ΣΕΡ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΦΛΕΜΙΓΚ(1881-1955).   

  Παρέμεινε εκεί σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του καταλήγοντας διευθυντής του Ινστιτούτου Παθολογίας και Έρευνας.

ΕΡΓΟ

  Το 1906 άρχισε να μελετά μικροβιολογία και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις μολύνσεις πολεμικών τραυμάτων. Τυχαία ανακάλυψε τη λυσοζύμη, ένζυμο που περιέχεται στο σάλιο, τα δάκρυα και άλλα υγρά του σώματος. Το 1924 έγινε καθηγητής της Ιατρικής σχολής (μικροβιολόγος). Το 1928 ο Φλέμιγκ παρατήρησε ότι σε ένα σκεύος καλλιέργειας μικροβίων με σταφυλόκοκκο είχε αναπτυχθεί μούχλα, γνωστή πηγή μόλυνσης. Στην ανακοίνωση, στην οποία περιέγραφε το φαινόμενο που είχε παρατηρήσει, ανέφερε την κλινική σημασία της ουσίας, αλλά θεώρησε τον εαυτό του ανίκανο να συνεχίσει την έρευνα αυτή λόγω έλλειψης πείρας στη χημεία, που δεν του επέτρεπε να απομονώσει την πενικιλίνη. Έτσι, η μελέτη της πενικιλίνης εγκαταλείφθηκε για ένα διάστημα, ώσπου, κατά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο, την ανέλαβε ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, υπό την επίβλεψη του παθολόγου Χάουαρντ Φλόρι και του χημικού Ερνστ Τσέιν. Η ομάδα αυτή κατάφερε να απομονώσει την πενικιλίνη και να αποδείξει την αποτελεσματικότητά της στην καταπολέμηση πολλών ασθενειών. Η βιομηχανική παραγωγή του φαρμάκου άρχισε στις ΗΠΑ λίγο αργότερα, κατά τη διάρκεια του πολέμου.

  Ο Φλέμιγκ έγινε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας της Αγγλίας και πήρε τον τίτλο του ιππότη. Το 1945 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας μαζί με το Χάουαρντ Φλόρι και τον καθηγητή Ερνστ Τσέιν.