| 
ΠΟΥΑΣΟΝ,ΣΙΜΕΟΝ ΝΤΕΝΙ
(1781-1840).
Γάλλος μαθηματικός, φυσικός και αστρονόμος. Διατέλεσε καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του Παρισιού (1802-1808), όπου και διαδέχτηκε το Φουριέ ως αστρονόμος στο Γραφείο των Γεωγραφικών Μηκών και καθηγητής της θεωρητικής μηχανικής και των καθαρών μαθηματικών στη νεοϊδρυθείσα Σχολή των Επιστημών του πανεπιστημίου του Παρισιού.
Αρχικά ξεκίνησε σπουδές ιατρικής, αλλά στη συνέχεια ακολούθησε τον κλάδο των μαθηματικών. Από το 1837 ήταν επιθεωρητής των μαθηματικών σε όλα τα κολέγια της Γαλλίας.
Ασχολήθηκε με πολλά θέματα μαθηματικής ανάλυσης, ουράνιας μηχανικής, λογισμού των πιθανοτήτων, ελαστικότητας. Υπήρξε μαθητής των Λαπλάς και Λαγκράνζ και συντέλεσε με το τεράστιο έργο του στην καθιέρωση και την εφαρμογή των μαθηματικών στη φυσική.
ΕΡΓΟ
Πολύ σημαντική είναι μία σειρά εργασιών του σχετικά με ορισμένα ολοκληρώματα και την επέκταση των σειρών Φουριέ, με την οποία έθεσε τις βάσεις για το έργο των Ντιριχλέ και Ρίμαν. Από πολλούς θεωρείται ως ο θεμελιωτής της μαθηματικής φυσικής. Το 1824 δημοσίευσε τη «Διατριβή επί της θεωρίας του μαγνητισμού», που βοήθησε σημαντικά στη διαμόρφωση της μαγνητικής θεωρίας. Επίσης, δημοσίευσε περίπου 400 μαθηματικές εργασίες, μεταξύ των οποίων ορισμένες που αφορούν εφαρμογές στον ηλεκτρισμό, το μαγνητισμό και την αστρονομία. Το 1837 στην εργασία του με τίτλο «Έρευνα αναφορικά με τις πιθανότητες των αποφάσεων» πρωτοεμφανίστηκε η κατανομή που φέρει το όνομά του (βλ. λ. Πουασόν κατανομή). Το έργο του «Εργασία Μηχανικής», που εκδόθηκε δύο φορές το 1811 και το 1833, χρησιμοποιήθηκε ως διδακτικό εγχειρίδιο για πολλά χρόνια.
(1781-1840).
Γάλλος μαθηματικός, φυσικός και αστρονόμος. Διατέλεσε καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του Παρισιού (1802-1808), όπου και διαδέχτηκε το Φουριέ ως αστρονόμος στο Γραφείο των Γεωγραφικών Μηκών και καθηγητής της θεωρητικής μηχανικής και των καθαρών μαθηματικών στη νεοϊδρυθείσα Σχολή των Επιστημών του πανεπιστημίου του Παρισιού.
.jpg) |
| ΠΟΥΑΣΟΝ,ΣΙΜΕΟΝ ΝΤΕΝΙ |
.jpg) |
| Ασχολήθηκε με πολλά θέματα μαθηματικής ανάλυσης, ουράνιας μηχανικής, λογισμού των πιθανοτήτων, ελαστικότητας |
ΕΡΓΟ
Πολύ σημαντική είναι μία σειρά εργασιών του σχετικά με ορισμένα ολοκληρώματα και την επέκταση των σειρών Φουριέ, με την οποία έθεσε τις βάσεις για το έργο των Ντιριχλέ και Ρίμαν. Από πολλούς θεωρείται ως ο θεμελιωτής της μαθηματικής φυσικής. Το 1824 δημοσίευσε τη «Διατριβή επί της θεωρίας του μαγνητισμού», που βοήθησε σημαντικά στη διαμόρφωση της μαγνητικής θεωρίας. Επίσης, δημοσίευσε περίπου 400 μαθηματικές εργασίες, μεταξύ των οποίων ορισμένες που αφορούν εφαρμογές στον ηλεκτρισμό, το μαγνητισμό και την αστρονομία. Το 1837 στην εργασία του με τίτλο «Έρευνα αναφορικά με τις πιθανότητες των αποφάσεων» πρωτοεμφανίστηκε η κατανομή που φέρει το όνομά του (βλ. λ. Πουασόν κατανομή). Το έργο του «Εργασία Μηχανικής», που εκδόθηκε δύο φορές το 1811 και το 1833, χρησιμοποιήθηκε ως διδακτικό εγχειρίδιο για πολλά χρόνια.
Αριθμός ή συντελεστής του Πουασόν (μ). Έτσι λέγεται ο λόγος της σχετικής μεταβολής των διαστάσεων μιας τομής προς τη σχετική επιμήκυνση μιας ράβδου. Ο συντελεστής Πουασόν (μ) είναι καθαρός αριθμός με τιμές που κυμαίνονται από 0,20 ως 0,50. Κάθε ισότροπο υλικό χαρακτηρίζεται από τέσσερις σταθερές, που λέγονται σταθερές ελαστικότητας και οι οποίες είναι:
α) το μέτρο του young Ε,
β) το μέτρο της στρέψης, G,
γ) το μέτρο της ελαστικότητας όγκου, Μ, και
δ) ο αριθμός του Πουασόν, μ.
α) το μέτρο του young Ε,
β) το μέτρο της στρέψης, G,
γ) το μέτρο της ελαστικότητας όγκου, Μ, και
δ) ο αριθμός του Πουασόν, μ.
Εξίσωση ή τύπος του Πουασόν. Αναφέρεται στην αδιαβατική μεταβολή αερίου, κατά την οποία το αέριο βρίσκεται σε τέλεια θερμική μόνωση με το περιβάλλον του.
Για μια αδιαβατική μεταβολή ισχύει ο τύπος του Πουασόν: P V = σταθ., όπου P η πίεση και V ο όγκος του αερίου.
