| 
ΠΙΕΡ ΝΤΕ ΦΕΡΜΑ
(1601 -1665)
Γάλλος μαθηματικός, μελετητής της θεωρίας των αριθμών, επινοητής της αλγεβρικής μεθόδου αντιμετώπισης γεωμετρικών προβλημάτων (προδρόμου της αναλυτικής γεωμετρίας) και συνθεμελιωτής (μαζί με τον Μπλεζ Πασκάλ) της θεωρίας των πιθανοτήτων.
Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Τουλούζης και πήρε πτυχίο νομικής από το πανεπιστήμιο της Ορλεάνης.
ΕΡΓΟ
Εργάστηκε ως δικηγόρος στην Τουλούζη, αλλά ταυτόχρονα ασχολούνταν με τα μαθηματικά και αντάλλασσε απόψεις με το φίλο του Καρκάβι. Μέσω αυτού ήρθε το 1636 σε επαφή με τον κύκλο του Μερσέν στο Παρίσι, όπου έστειλε μία αναδιατύπωση του έργου του Απολλώνιου «Επίπεδοι Γεωμετρικοί Τόποι», μία εργασία του πάνω στην ελεύθερη πτώση και μία άλλη πάνω στις επίπεδες σπείρες, γενικεύοντας τις μεθόδους του Αρχιμήδη για τον υπολογισμό εμβαδών επίπεδων χωρίων. Οι Μερσέν και Ρομπερβάλ τού ζήτησαν πιο λεπτομερείς εξηγήσεις για τα δυσνόητα κείμενά του.
 |
| ΦΕΡΜΑ,ΠΙΕΡ ΝΤΕ(1601 -1665) |
Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Τουλούζης και πήρε πτυχίο νομικής από το πανεπιστήμιο της Ορλεάνης.
ΕΡΓΟ
Εργάστηκε ως δικηγόρος στην Τουλούζη, αλλά ταυτόχρονα ασχολούνταν με τα μαθηματικά και αντάλλασσε απόψεις με το φίλο του Καρκάβι. Μέσω αυτού ήρθε το 1636 σε επαφή με τον κύκλο του Μερσέν στο Παρίσι, όπου έστειλε μία αναδιατύπωση του έργου του Απολλώνιου «Επίπεδοι Γεωμετρικοί Τόποι», μία εργασία του πάνω στην ελεύθερη πτώση και μία άλλη πάνω στις επίπεδες σπείρες, γενικεύοντας τις μεθόδους του Αρχιμήδη για τον υπολογισμό εμβαδών επίπεδων χωρίων. Οι Μερσέν και Ρομπερβάλ τού ζήτησαν πιο λεπτομερείς εξηγήσεις για τα δυσνόητα κείμενά του.
Ο Φερμά τους έστειλε το βιβλίο του «Μέθοδος εύρεσης μεγίστων, ελαχίστων και εφαπτομένων μιας καμπύλης», καθώς και την αλγεβρική προσέγγιση της γεωμετρίας «Εισαγωγή σε γεωμετρικούς τόπους του επιπέδου και του χώρου». Από τότε εκτινάχθηκε στα ύψη η φήμη του ως εξέχοντος μαθηματικού μυαλού της εποχής. Το 1650 ξέσπασε η φοβερή επιδημία χολέρας που αποδεκάτισε τη Δυτική Ευρώπη. Από αυτήν αρρώστησε και ο Φερμά, την εποχή ακριβώς που ασχολήθηκε σοβαρά με τη θεωρία των αριθμών. Ευτυχώς η αρρώστια δε στάθηκε μοιραία για τη ζωή του. Το «τελευταίο θεώρημα» που φέρει το όνομά του έμελλε να γίνει η αφορμή να ασχοληθούν με τη θεωρία των αριθμών οι μεταγενέστεροί του μαθηματικοί, ενώ όσο ζούσε δεν είχε καταφέρει να τους κάνει να ενδιαφερθούν γι’ αυτήν που τόσο αγαπούσε. Το έργο του δημοσίευσε μετά το θάνατό του ο γιος του, Σαμουήλ. Μεταξύ των σημαντικότερων θεωρημάτων του είναι η αρχή του Φερμά στη γεωμετρική οπτική και το θεώρημα του Φερμά στη θεωρία των αριθμών: «Κάθε αριθμός της μορφής α ρ–1 – 1, όπου ρ πρώτος που δε διαιρεί τον α, είναι διαιρετός με τον ρ».
