ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 6:34 μ.μ. | | | | Best Blogger Tips

ΘΕΡΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

|
ΘΕΡΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
ΘΕΡΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 Ένα θερμοδυναμικό σύστημα π.χ. ένα αέριο μπορεί να να περιγραφεί από τις θερμοδυναμικές μεταβλητές πίεση,όγκο,θερμοκρασία και μάζα.Ο όγκος,η πίεση και η θερμοκρασία ορισμένης ποσότητας αερίου σχετίζονται μεταξύ τους με την καταστατική εξίσωση.
Ένα θερμοδυναμικό σύστημα π.χ. ένα αέριο μπορεί να να περιγραφεί από τις θερμοδυναμικές μεταβλητές πίεση,όγκο,θερμοκρασία και μάζα
 Για να περιγράψουμε την κατάσταση συγκεκριμένης ποσότητας αερίου αρκούν δύο από αυτά αφού το τρίτο προκύπτει από την καταστατική εξίσωση.Οι δύο ποσότητες που είναι ικανές για την περιγραφή της κατάστασης ορισμένης ποσότητας αερίου αποτελούν τις ανεξάρτητες θερμοδυναμικές μεταβλητές του συστήματος.

ΘΕΡΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

 Όταν σ’ ένα θερμοδυναμικό σύστημα οι θερμοδυναμικές μεταβλητές που το περιγράφουν διατηρούνται σταθερές με το χρόνο,το σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας.Σε αντίθετη περίπτωση το σύστημα μεταβάλλεται.
Όταν η πίεση P,η πυκνότητα ρ και η θερμοκρασία Τ μιας ποσότητας αερίου έχουν η κάθε μια σταθερή τιμή σε όλη την έκταση του όγκου του,τότε λέμε ότι το αέριο βρίσκεται σε κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας ή απλά ισορροπίας
 Συνεπώς λέμε:
 Όταν η πίεση P,η πυκνότητα ρ και η θερμοκρασία Τ μιας ποσότητας αερίου έχουν η κάθε μια σταθερή τιμή σε όλη την έκταση του όγκου του,τότε λέμε ότι το αέριο βρίσκεται σε κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας ή απλά ισορροπίας.

Όταν ένα θερμό και ένα ψυχρό σώμα έρθουν σε θερμική επαφή,το θερμό σώμα ψύχεται και το ψυχρό θερμαίνεται,μέχρι να αποκτήσουν και τα δύο την ίδια θερμοκρασία
 Όταν ένα θερμό και ένα ψυχρό σώμα έρθουν σε θερμική επαφή,το θερμό σώμα ψύχεται και το ψυχρό θερμαίνεται,μέχρι να αποκτήσουν και τα δύο την ίδια θερμοκρασία.Αυτή η εξισορρόπηση οφείλεται σε ροή θερμότητας από το θερμότερο προς το ψυχρότερο σώμα.Όταν αυτή η ροή θερμότητας έχει σταματήσει,λέμε ότι τα δύο σώματα βρίσκονται σε θερμική ισορροπία.
Όταν η θερμοκρασία ενός θερμοδυναμικού συστήματος έχει την ίδια σταθερή τιμή σ' όλη την έκταση του,τότε λέμε ότι βρίσκεται σε κατάσταση θερμικής ισορροπίας
 Όταν η θερμοκρασία ενός θερμοδυναμικού συστήματος έχει την ίδια σταθερή τιμή σ' όλη την έκταση του,τότε λέμε ότι βρίσκεται σε κατάσταση θερμικής ισορροπίας.
Ισορροπία θερμοδυναμικού συστήματος
 Όταν όλες οι θερμοδυναμικές μεταβλητές που περιγράφουν την κατάσταση ενός θερμοδυναμικού συστήματος έχουν η καθεμιά σταθερή τιμή σ' όλη την έκταση του,τότε λέμε ότι το σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση θερμικής ισορροπίας ή απλά ισορροπίας.

Η κατάσταση ισορροπίας ενός συστήματος είναι μια ιδιαίτερα απλή κατάσταση
 Η κατάσταση ισορροπίας ενός συστήματος είναι μια ιδιαίτερα απλή κατάσταση,γιατί στην κατάσταση αυτή οι θερμοδυναμικές μεταβλητές του συστήματος έχουν η καθεμιά σταθερή τιμή,ανεξάρτητη του χρόνου,και είναι δυνατό να μετρηθούν.
 Η κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας ενός αερίου μπορεί να παρασταθεί γραφικά με ένα σημείο σε σύστημα συντεταγμένων με άξονες  δύο ανεξάρτητες θερμοδυναμικές μεταβλητές του συστήματος
 Η κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας ενός αερίου μπορεί να παρασταθεί γραφικά με ένα σημείο σε σύστημα συντεταγμένων με άξονες  δύο ανεξάρτητες θερμοδυναμικές μεταβλητές του συστήματος.Αν το σύστημα δε βρίσκεται σε ισορροπία η κατάστασή του δε μπορεί να αποδοθεί γραφικά αφού δε μπορούμε να μιλήσουμε για πίεση ή θερμοκρασία του συστήματος.Η πίεση και η θερμοκρασία έχουν διαφορετικές τιμές στα διάφορα σημεία του αερίου.
 Άρα:
 Η κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας ενός αερίου μπορεί να παρασταθεί γραφικά με ένα σημείο.Αν το σύστημα δε βρίσκεται σε ισορροπία η κατάστασή του δε μπορεί να αποδοθεί γραφικά.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 5:41 μ.μ. | | | | | Best Blogger Tips

ΜΕΤΕΩΡΙΤΗΣ

|
ΜΕΤΕΩΡΙΤΗΣ
ΜΕΤΕΩΡΙΤΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 Μετέωρο ονομάζεται το μικρό ουράνιο σώμα συνήθως του μεγέθους μικρών κόκκων άμμου και χαλίκων το οποίο όταν πλησιάζει τη Γη,έλκεται από αυτήν και κινείται προς την επιφάνειά της με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα.
Μετέωρο ονομάζεται το μικρό ουράνιο σώμα συνήθως του μεγέθους μικρών κόκκων άμμου και χαλίκων το οποίο όταν πλησιάζει τη Γη,έλκεται από αυτήν και κινείται προς την επιφάνειά της με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα
 Το μετέωρο βρίσκεται διάσπαρτο σε όλο το χώρο του ηλιακού συστήματος.Το μετέωρο όταν πλησιάζει τη Γη ιονίζει τα μόρια του αέρα και την φωτεινή ακτινοβολία.
 Το σύνολο των μετεώρων αποτελεί την καλούμενη μετεωρική ύλη.
 Όταν το μετέωρο εισέλθει στην ατμόσφαιρα της Γης και ανεξάρτητα του πότε γίνεται αντιληπτό χαρακτηρίζεται μετεωρίτης.

ΕΙΔΗ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

 Τα μετέωρα ανάλογα με την μάζα τους και την λαμπρότητά τους διακρίνονται:
α) Διάττοντες:
 Τα μετέωρα αυτά έχουν πολύ μικρή μάζα (περίπου όσο ένας κόκκος άμμου) και λαμπρότητα.
Διάττοντες έχουν πολύ μικρή μάζα και λαμπρότητα
 Παρατηρούνται συχνότερα από όλα τα μετέωρα.
β) Βολίδες:
 Τα μετέωρα αυτά είναι πιο λαμπρά και πιο εντυπωσιακά φαινόμενα και δίνουν πολλές φορές και σκιά.
Οι βολίδες είναι πιο λαμπρά και πιο εντυπωσιακά φαινόμενα  
 Επίσης διαρκούν περισσότερο και τις περισσότερες φορές  συνοδεύονται από έκρηξη.Παρατηρούνται πολύ σπάνια.
γ) Μετεωρίτες: 
 Οι μετεωρίτες έχουν αρκετά μεγάλη μάζα ώστε να μην εξαερωθούν τελείως,κατά τη διαδρομή τους στην ατμόσφαιρα,και μερικά μέρη τους να φτάσουν στην επιφάνεια.
Οι μετεωρίτες έχουν αρκετά μεγάλη μάζα ώστε να μην εξαερωθούν τελείως

 Όταν οι μετεωρίτες εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα,οι ταχύτητές τους κυμαίνονται από 36.000 έως και 250.000 χιλιόμετρα την ώρα.Στη συνέχεια επιβραδύνονται και η ταχύτητά τους μειώνεται σε μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα την ώρα,για να καταλήξουν στην επιφάνεια της Γης με ένα χαρακτηριστικό σάλπισμα.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

 Η φωτοβολία των μετεώρων αρχίζει σε ύψος 100-120 km περίπου και σταματάει σε 20-90 km ανάλογα με το μέγεθος του μετεώρου.Το φάσμα τους περιέχει τις χαρακτηριστικές ταινίες ιονισμένων μορίων του αέρα καθώς και συνηθισμένων στοιχείων(H,N,Mg,Ca και Fe).
Η φωτοβολία των μετεώρων αρχίζει σε ύψος 100-120 km περίπου και σταματάει σε 20-90 km ανάλογα με το μέγεθος του μετεώρου
 Τα μετέωρα,που προέρχονται κυρίως από τη διάλυση κομητών, κινούνται με μεγάλες ταχύτητες που φθάνουν τα 15 έως 45 km/s,όση δηλαδή και η ταχύτητα των κομητών,η δε κίνησή τους γίνεται επί ελλειπτικών,παραβολικών και υπερβολικών τροχιών.Σημειώνεται ότι ταχύτητα μέχρι 42 km/s αντιστοιχεί σε ελλειπτική τροχιά,που είναι μεν ίση με 42 km/s στη παραβολική,ενώ μεγαλύτερη στη υπερβολική.
Τα μετέωρα κινούνται με μεγάλες ταχύτητες που φθάνουν τα 15 έως 45 km/s
 Όταν η Γη,που κινείται γύρω από τον Ήλιο με ταχύτητα 30 km/s περίπου,συναντήσει μετέωρο τότε,από τη σύνθεση της ταχύτητας Γης-μετεώρου,αυτό υφίσταται τόση τριβή με τα μόρια της γήινης  ατμόσφαιρας ώστε στο ύψος των 120 km,λόγω της αναπτυσσόμενης θερμότητας να διαπυρώνεται εξωτερικά.Αν αυτό είναι μικρών διαστάσεων,δηλαδή του μεγέθους του κόκκου άμμου,τότε κατακαίεται και αποτεφρώνεται μέσα στην ατμόσφαιρα σε διάστημα 2-3 δευτερολέπτων.
Οι λαμπρότεροι διάττοντες και οι βολίδες συνοδεύονται από μια φωτεινή ουρά η οποία διατηρείται μερικά λεπτά μετά την εξαέρωση του μετεώρου
 Οι λαμπρότεροι διάττοντες και οι βολίδες συνοδεύονται από μια φωτεινή ουρά η οποία διατηρείται μερικά λεπτά μετά την εξαέρωση του μετεώρου.Οι ουρές αυτές δεν είναι πάντα ευθύγραμμες και συχνά παρουσιάζουν κυματισμούς ή και καμπές.
 Αρκετά εκατομμύρια μετεώρων πέφτουν σε όλη τη Γη κάθε εικοσιτετράωρο.Ο αριθμός αυτός δεν είναι σταθερός αλλά σε μερικές περιόδους το φαινόμενο παρουσιάζεται αρκετά έντονο,οπότε λέμε ότι έχουμε βροχή διαττόντων.Δεν είναι δυνατός ο υπολογισμός της μάζας που προσθέτουν στον πλανήτη μας αλλά γενικά θεωρείται ελάχιστη.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

 Οι παρατηρήσεις των μετεώρων γίνονται με ειδικές φωτογραφικές μηχανές καθώς και με ραντάρ,καθόσον τα ιονισμένα ίχνη τους ανακλούν τα μικροκύματα.Αυτό σημαίνει ότι είναι δυνατόν να γίνουν παρατηρήσεις ακόμα και την ημέρα.Ο υπολογισμός του ύψους της τροχιάς τους γίνεται εύκολα με τριγωνομετρικές μεθόδους,αφού γίνουν ταυτόχρονες παρατηρήσεις από δύο σταθμούς που απέχουν μεταξύ τους μερικές δεκάδες χιλιόμετρα.
 Τα αποτελέσματα των παρατηρήσεων δείχνουν εξάλλου ότι υπάρχουν δύο τύποι μετεώρων:
α) Τα σποραδικά μετέωρα.
 Τα σποραδικά μετέωρα εμφανίζονται τυχαία και έρχονται από τυχαία διεύθυνση και
Τα σποραδικά μετέωρα εμφανίζονται τυχαία και έρχονται από τυχαία διεύθυνση 
 Ο αριθμός των ορατών σποραδικών μετεώρων ποικίλλει κατά τη διάρκεια της νύχτας,από  4-6 ανά ώρα περίπου.
β) Οι βροχές μετεώρων ή βροχές διαττόντων,όπως είναι πιο γνωστές,κατά τις οποίες τα μετέωρα έρχονται από την ίδια διεύθυνση ξεκινώντας προφανώς από την ίδια περιοχή(ακτινοβόλο σημείο) και προέρχονται από ένα μετεωρικό ρεύμα που σχηματίσθηκε από την αποσύνθεση κομήτη και περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο.
Οι βροχές μετεώρων
 Οι βροχές μετεώρων χαρακτηρίζονται με το όνομα του αστερισμού στον οποίο βρίσκεται το ακτινοβόλο σημείο τους.
Οι βροχές μετεώρων Λεωνίδες
 Έτσι λέμε π.χ. Περσίδες,Ωριωνίδες,Λεωνίδες κ.λπ.

ΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

 Η ονοματολογία που χρησιμοποιούμε για τα μικρά αυτά αντικείμενα εξαρτάται από την ακριβή θέση τους στο Διάστημα.Τα διάφορα μικρά τεμάχια, με διάμετρο σωματιδίου σκόνης και μέχρι μερικά μέτρα,που περιφέρονται στον διαπλανητικό χώρο,ονομάζονται μετεωροειδή.
 Όταν αυτά τα αντικείμενα εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης,σχηματίζουν,λόγω της τριβής τους,μια λαμπερή ουρά.Όσα από αυτά εξαερώνονται,ονομάζονται μετέωρα,ενώ τα μεγαλύτερα απ' αυτά,που καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια της Γης,σχηματίζοντας μικρούς ή μεγάλους κρατήρες,ονομάζονται μετεωρίτες.
Τα διάφορα μικρά τεμάχια,με διάμετρο σωματιδίου σκόνης και μέχρι μερικά μέτρα,που περιφέρονται στον διαπλανητικό χώρο,ονομάζονται μετεωροειδή
 Όταν το μετέωρο εισέλθει στην ατμόσφαιρα της Γης και ανεξάρτητα του πότε γίνεται αντιληπτό χαρακτηρίζεται μετεωρίτης.
 Όταν ο μετεωρίτης παρατηρείται ως αστέρας που κινείται ταχύτατα αφήνοντας πίσω του φωτεινή ουρά λέγεται "διάττων αστήρ" ή Διάττοντας αστέρας.
 Όταν όμως το μετέωρο ή μετεωρίτης έχει μεγαλύτερες διαστάσεις,όπου τότε πυρακτώνεται και εκρήγνυται με συνοδεία κρότου,ονομάζεται βολίδα ή "φαινόμενο βολίδας".
 Όταν το μετέωρο είναι μεγαλύτερο από το μέγεθος ενός καρυδιού,τότε δεν προλαβαίνει ν΄ αποτεφρωθεί μέσα στην ατμόσφαιρα και πέφτει καιγόμενο στο έδαφος.Επειδή τότε έχει πάψει πλέον να "μετεωρεί" ονομάζεται μετεωρόλιθος ή αερόλιθος.Συμβαίνει όμως πολλές φορές να χρησιμοποιείται εσφαλμένα ο όρος μετεωρίτης για τους αερόλιθους.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 5:19 μ.μ. | | | | | Best Blogger Tips

ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΙΕΓΕΡΣΗΣ

|
ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΙΕΓΕΡΣΗΣ
ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΙΕΓΕΡΣΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 Αν το άτομο του υδρογόνου που βρίσκεται στη θεμελιώδη κατάσταση απορροφήσει ενέργεια,τότε το ηλεκτρόνιο μπορεί να μεταπηδήσει σε άλλη επιτρεπόμενη τροχιά υψηλότερης ενέργειας.

ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ

 Η μετάβαση ενός ηλεκτρονίου του ατόμου από μία τροχιά χαμηλής ενέργειας σε άλλη υψηλότερης ενέργειας ονομάζεται διέγερση του ατόμου.
Η μετάβαση ενός ηλεκτρονίου του ατόμου από μία τροχιά χαμηλής ενέργειας σε άλλη υψηλότερης ενέργειας ονομάζεται διέγερση του ατόμου
 Το διεγερμένο άτομο παραμένει στην κατάσταση διέγερσης για ελάχιστο χρονικό διάστημα (της τάξης του 10-8 s) και επανέρχεται στη θεμελιώδη κατάσταση.

ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΙΕΓΕΡΣΗΣ

 Η ενέργεια που απαιτείται για τη διέγερση του ατόμου ονομάζεται ενέργεια διέγερσης.
Η ενέργεια που απαιτείται για τη διέγερση του ατόμου ονομάζεται ενέργεια διέγερσης
 Η επάνοδος του ηλεκτρονίου στη θεμελιώδη κατάσταση μπορεί να γίνει είτε απευθείας με ένα άλμα,οπότε εκπέμπεται  ένα φωτόνιο,είτε με περισσότερα διαδοχικά άλματα,οπότε εκπέμπονται τόσα φωτόνια όσα και τα άλματα που πραγματοποιεί.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 7:08 μ.μ. | | | | Best Blogger Tips

ΤΥΠΟΙ ΟΜΙΧΛΗΣ

|
ΤΥΠΟΙ ΟΜΙΧΛΗΣ 
ΤΥΠΟΙ ΟΜΙΧΛΗΣ 
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

  Ομίχλη ονομάζεται το νέφος που επικάθεται στην επιφάνεια της Γης και προκαλεί ελάττωση της οριζόντιας ορατότητας σε αποστάσεις μικρότερες των 1.000 μ.
Ομίχλη ονομάζεται το νέφος που επικάθεται στην επιφάνεια της Γης και προκαλεί ελάττωση της οριζόντιας ορατότητας σε αποστάσεις μικρότερες των 1.000 μ.
 Το νέφος της ομίχλης αποτελείται κυρίως από μικρά υδροσταγονίδια που έχουν σχηματιστεί από τη συμπύκνωση υδρατμών.Συνεπώς,για να σχηματιστεί ομίχλη,απαραίτητη προϋπόθεση είναι η παρουσία πολλών πυρήνων συμπύκνωσης και ο αέρας να είναι κορεσμένος από υδρατμούς (δηλαδή σχετική υγρασία 100%).
Το νέφος της ομίχλης αποτελείται κυρίως από μικρά υδροσταγονίδια που έχουν σχηματιστεί από τη συμπύκνωση υδρατμών
 Υπάρχουν όμως περιπτώσεις,κυρίως σε βιομηχανικές περιοχές,κατά τις οποίες οι πυρήνες συμπύκνωσης της ομίχλης περιέχουν και ποσότητες διάφορων ενώσεων του θείου,το οποίο προκύπτει από τις καύσεις των εργοστασίων.Έτσι η σχετική υγρασία της ομίχλης είναι μικρότερη από 100.

ΤΥΠΟΙ ΟΜΙΧΛΗΣ

 Οι ομίχλες διακρίνονται σε δύο γενικές κατηγορίες,ανάλογα με τον τρόπο κατά τον οποίο σχηματίζονται:
α) σε ομίχλες εξάτμισης και 
β) σε ομίχλες ψύξης.
 Οι πρώτες σχηματίζονται από τον εμπλουτισμό του αέρα με μεγάλες ποσότητες υδρατμών οι οποίες προέρχονται από την εξάτμιση υγρού εδάφους, υδάτινων επιφανειών κ.ά.,ενώ οι δεύτερες σχηματίζονται από την ψύξη του αέρα,μέχρις ότου αποκτήσει τη θερμοκρασία δρόσου.
 Οι ομίχλες εξάτμισης διακρίνονται σε δύο τύπους: 
α) τις ομίχλες καπνού (steam fogs) και 
β) τις μετωπικές ομίχλες (frontal fogs).
 Οι ομίχλες καπνού σχηματίζονται όταν υπάρχει έντονη εξάτμιση από μια υδάτινη και αρκετά θερμή επιφάνεια σε ψυχρό αέρα. Τότε οι υδρατμοί συμπυκνώνονται πολύ γρήγορα και σχηματίζουν υδροσταγονίδια,τα οποία δεν μπορούν να απομακρυνθούν πολύ από την επιφάνεια εξάτμισης,γιατί σε μικρό ύψος απ' αυτή συμβαίνει αναστροφή της θερμοκρασίας λόγω της μεταφοράς θερμότητας προς τα πάνω.Τέτοιες ομίχλες σχηματίζονται συχνά κοντά σε λίμνες και ποταμούς μέσου πλάτους,κυρίως το φθινόπωρο,οπότε υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.Ειδικός τύπος τέτοιας ομίχλης σχηματίζεται το χειμώνα στις αρκτικές θαλάσσιες περιοχές.Αυτές οι ομίχλες έχουν μεγάλη ένταση και το ύψος τους μπορεί να φτάσει τα 1.600 μ.,ενώ μοιάζουν πολύ με νέφη σωρειτών (Cu).Ονομάζονται αρκτικοί θαλάσσιοι καπνοί.
 Οι μετωπικές ομίχλες σχηματίζονται κατά την πτώση θερμών σταγόνων βροχής και το πέρασμά τους ανάμεσα από ευσταθή στρώματα ψυχρού αέρα.Έτσι εμφανίζεται το φαινόμενο του υπερκορεσμού,γιατί συμβαίνει εξάτμιση των θερμών σταγόνων προς τον ψυχρό αέρα.Τέτοιες ομίχλες σχηματίζονται κοντά σε ψυχρές και θερμές μετωπικές επιφάνειες.
 Οι ομίχλες ψύξης διαιρούνται σε πέντε τύπους:
α) μεταφοράς, 
β) ακτινοβολίας, 
γ) αναστροφής, 
δ) ανάμειξης, 
ε) ανολίσθησης ή κλιτύος.
 Οι ομίχλες μεταφοράς σχηματίζονται,όταν μεταφέρεται υγρός αέρας σε ψυχρότερες επιφάνειες,με αποτέλεσμα να παγώσει ο αέρας από κάτω και να αποκτήσει θερμοκρασία μικρότερη από τη θερμοκρασία δρόσου.Ο αέρας πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκεται σε κίνηση,οπότε κοντά στην επιφάνεια του εδάφους σχηματίζονται στροβιλοειδείς κινήσεις με αποτέλεσμα η ομίχλη μεταφοράς να έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητά της στο ύψος στο οποίο φτάνουν οι κινήσεις αυτές.Όλες οι θαλάσσιες ομίχλες είναι ομίχλες μεταφοράς,εκτός από την περίπτωση του θαλάσσιου καπνού.Το χειμώνα οι ομίχλες μεταφοράς σχηματίζονται πάνω από παγωμένες ή χιονισμένες εκτάσεις στις οποίες μπαίνει από τη θάλασσα θερμός και υγρός αέρας,ενώ το καλοκαίρι οι ομίχλες μεταφοράς σχηματίζονται κυρίως πάνω από ψυχρές υδάτινες επιφάνειες προς τις οποίες μετατοπίζονται θερμές και υγρές μάζες αέρα.
 Οι ομίχλες ακτινοβολίας σχηματίζονται όταν στάσιμες ποσότητες υγρού αέρα εφάπτονται με την επιφάνεια του εδάφους,η οποία κατά τη διάρκεια της νύχτας παγώνει λόγω ακτινοβολίας.Έτσι παγώνουν και τα κάτω στρώματα του αέρα με αποτέλεσμα την εμφάνιση μιας αναστροφής της θερμοκρασίας της επιφάνειας σε μικρό ύψος.Το πάχος της αναστροφής ποικίλλει ανάλογα με τις αναταράξεις που συμβαίνουν και έτσι,όταν έχουμε άπνοια οι αναταράξεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες και το πάχος της ομίχλης είναι μικρό.Τέτοιες ομίχλες σχηματίζονται κυρίως σε κοιλάδες και επίπεδες βαλτώδεις περιοχές στις οποίες λιμνάζουν ψυχρές μάζες αέρα.Σχηματίζονται επίσης και πάνω από βιομηχανικές περιοχές αυτές είναι πολύ πυκνές και ανθυγιεινές,γιατί περιέχουν προσμείξεις καπνού και άλλων προϊόντων που προέρχονται από τις καύσεις.
 Οι ομίχλες αναστροφής σχηματίζονται στις πάνω επιφάνειες υγρών στρωμάτων αέρα λόγω της παρουσίας αναστροφής θερμοκρασίας.Μερικές φορές η αναστροφή ενισχύεται από καθοδικές κινήσεις του αέρα με ταυτόχρονη ψύξη του πάνω στρώματος του υγρού αέρα με αποτέλεσμα τη δημιουργία νεφών τύπου Stratus.Τέτοιες ομίχλες είναι συχνές στις δυτικές ακτές των ηπείρων των υποτροπικών περιοχών κατά το καλοκαίρι.
 Οι ομίχλες ανάμειξης σχηματίζονται όταν ανακατεύονται θερμές και ψυχρές αέριες μάζες,που περιέχουν μεγάλες ποσότητες υδρατμών.Η μάζα του αέρα που προκύπτει από την ανάμειξη έχει θερμοκρασία μικρότερη της θερμοκρασίας δρόσου,οπότε προκύπτει συμπύκνωση των υδρατμών.Τέτοιες ομίχλες σχηματίζονται όταν συναντούνται θερμά με ψυχρά θαλάσσια ρεύματα.
 Οι ομίχλες ανολίσθησης ή κλιτύος σχηματίζονται όταν συμβαίνει ανολίσθηση και αδιαβατική ψύξη υγρού αέρα,που μεταφέρεται από τους ανέμους στις προσήνεμες πλαγιές λόφων ή βουνών.Η ομίχλη δημιουργείται όταν οι ανερχόμενες αέριες μάζες φτάσουν στη στάθμη κορεσμού τους.
  Η ομίχλη χαρακτηρίζεται ως αχλύς (Mist),όταν η οριζόντια ορατότητα μέσα στη θολωμένη ατμόσφαιρα κυμαίνεται από 1 μέχρι 2 χλμ.Όταν η οριζόντια ορατότητα είναι μεγαλύτερη από 2 χλμ.,τότε έχουμε το φαινόμενο της ξερής αχλύος (Haze),ενώ όταν η ορατότητα είναι μεγαλύτερη του 1 χλμ.,έχουμε την υγρή αχλύ (Μist).Στην πρώτη περίπτωση η αχλύς αποτελείται από μικρά σωμάτια σκόνης, που σηκώνεται από ξερές περιοχές,και από ξερά και μικρά μόρια χλωριούχου νατρίου.Στη δεύτερη περίπτωση η αχλύς αποτελείται από πολλά μικρά υδροσταγονίδια που σχηματίζουν αραιή ομίχλη.Ξεχωρίζει από την κανονική ομίχλη,γιατί έχει χρώμα υπόφαιο.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 6:45 μ.μ. | | | | Best Blogger Tips

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΦΩΝ

|
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΦΩΝ
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΦΩΝ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 Νέφη είναι τα υδρομετέωρα από υδροσταγονίδια, παγοκρυστάλλους,αλλά και από στερεά σωματίδια,όπως π.χ. σκόνη,καπνό,ξερή αχλύ (λιθομετέωρα).
Νέφη είναι τα υδρομετέωρα από υδροσταγονίδια, παγοκρυστάλλους,αλλά και από στερεά σωματίδια,όπως π.χ.σκόνη,καπνό,ξερή αχλύ (λιθομετέωρα)
 Εκτός από τα γνωστά νέφη της τροπόσφαιρας,υπάρχουν και νεφικοί σχηματισμοί στην ανώτερη ατμόσφαιρα (μαργαρώδη,νυχτερινά).

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΝΕΦΩΝ

 Το 1803 ο Βρετανός,φαρμακοποιός στο επάγγελμα και ερασιτέχνης μετεωρολόγος,Λιούκ Χάβαρντ (Luke Havard) (1772-1864) επινόησε την πρώτη ταξινόμηση των νεφών αναγνωρίζοντας,τρεις κύριους τύπους τους: 
α) τους Θυσάνους (Cirrus), 
β) τα Στρώματα (Stratus) και 
γ) τους Σωρείτες (Cumulus).
 Όμως,τόσο κατά το σχήμα και το μέγεθος,όσο και κατά το χρώμα,τα είδη των νεφών είναι πολύ περισσότερα.Εκείνη την εποχή,κάθε μετεωρολόγος έδινε στα νέφη που παρατηρούσε όποια ονομασία έκρινε καλύτερη.Το γεγονός αυτό,σε συνδυασμό με την διαφορετικότητα των γλωσσών,είχε ως αποτέλεσμα την αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των μετεωρολόγων.Το πρόβλημα ήταν αρκετά σοβαρό, αφού η παρατήρηση των νεφών είναι εκείνη που πολλές φορές προλέγει την όποια πιθανότητα του είδους του καιρού που θα επακολουθήσει.
 Για να τεθεί τέλος σε αυτή την ασυνεννοησία με την αυθαίρετη ονοματολογία και την κάθε είδους ταξινόμηση,οι μετεωρολόγοι συμφώνησαν τελικά για την δημιουργία ενός ομοιόμορφου συστήματος ονοματολογίας και ταξινόμησης,που να μπορούσε να γίνει κοινά αποδεκτό.
Ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (World Meteorological Organization,WMO),ελληνικά Π.Μ.Ο. (πι-μι-ό),ιδρύθηκε το 1950 και αποτελεί σήμερα ένα από τους πλέον εξειδικευμένους οργανισμούς του ΟΗΕ.Εδρεύει στη Γενεύη και έχει μέλη όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου
 Έτσι,προς τον σκοπό αυτό ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (W.M.O.) συνέστησε ειδική επιτροπή για τη μελέτη του θέματος με κάθε λεπτομέρεια.Αποτέλεσμα των εργασιών της επιτροπής ήταν το 1957 η δημοσίευση,από τον W.M.O.Άτλαντα νεφών σε δύο τόμους,με όλους τους ορισμούς και τις κατηγορίες των νεφών,χρήση του οποίου κάνουν σήμερα όλα τα Γραφεία καιρού του Κόσμου.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΦΩΝ

 Τα χαρακτηριστικά στοιχεία (γνωρίσματα) των νεφών είναι: 
α) η φωτεινότητα,λόγω της δομής του νέφους και του τρόπου φωτισμού, 
β) το χρώμα,ανάλογα με το μήκος κύματος του φωτός που πέφτει πάνω τους, 
γ) ο βαθμός νέφωσης,δηλαδή το ποσοστό κάλυψης σε δέκατα του ουρανού, 
δ) το ύψος του νέφους από το έδαφος ή τη θάλασσα ως τη βάση ή την κορυφή του νέφους, 
ε) το πάχος του νεφικού σχηματισμού, 
στ) οι διαστάσεις του νεφικού σχηματισμού, 
ζ) η διεύθυνση και ταχύτητα της μεταβατικής κίνησης, 
η) οι πιθανοί επάλληλοι νεφικοί όροφοι,δηλαδή τα 10 γένη των νεφών Ci,Cc,Cs,Ac,As,Ns,Sc,St,Cu,Cb, και τα 14 είδη, οι 9 ποικιλίες,τα 6 δευτερεύοντα γνωρίσματα και τα 3 απότοκα ή συνοδά νέφη (καλύπτρα-πέπλος-ράκη).
Το ύψος των νεφών αρχίζει από την επιφάνεια της θάλασσας ως την τροπόπαυση (48 χλμ.)
 Το ύψος των νεφών αρχίζει από την επιφάνεια της θάλασσας ως την τροπόπαυση (48 χλμ.).Μετριέται με μικρά αερόστατα υδρογόνου ή ηλίου,καθώς επίσης και με φωτεινή δέσμη (προβολέα) και κλινόμετρο ή εξάντα.

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΕΦΩΝ

 Η διεύθυνση κίνησης του νέφους χαρακτηρίζεται από το σημείο του ορίζοντα που ξεκίνησε,συμβολίζεται με τις 16 διευθύνσεις του ανεμολογίου και προσδιορίζεται από εμπειρικές παρατηρήσεις της σκιάς του,των διαβάσεων μπροστά από τον Ήλιο,τη Σελήνη,αστέρια,στήλες,κτίρια κ.ά.
 Η σχετική ταχύτητα των νεφών εκφράζεται εμπειρικά με τις τέσσερις βαθμίδες της κλίμακας: 
α) 1=ασθενής
β) 2=μέτρια
γ) 3=μεγάλη
δ) 4=μέγιστη ταχύτητα.
 Χρησιμοποιούνται επίσης τριγωνομετρικές μέθοδοι με θεοδόλιχο και άλλα γωνιόμετρα,ταχύμετρα κ.ά. όργανα,κυρίως όμως με τα νεφοσκόπια.

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΦΩΝ

 Η ταξινόμηση των νεφών σε γένη,είδη,ποικιλίες κ.ά. χαρακτηριστικά γίνεται ανάλογα με τη μορφολογία,το σχήμα,τη δομή,το ύψος,την κίνηση,τις δυνατότητες βροχής,χαλαζιού κ.ά.
 Από ένα μητρικό νέφος μπορούν να προκύψουν απότοκα (θυγατρικά) νέφη κατά δύο τρόπους μεταμόρφωσης: 
α) Επεκτάσεις του μητρικού παράγουν νέφη διαφορετικού γένους με προσθήκη την κατάληξη-genitus στο μητρικό γένος,π.χ. cirrus altocumulo genitus. 
β) Ολική εσωτερική μεταμόρφωση νέφους,που του αλλάζει το γένος στο μητρικό προσθέτουμε την κατάληξη-mutatus,π.χ. stratus stratocumulo mutatus.
  Τα 10 γένη (ομάδες) με τα μορφολογικά τους χαρακτηριστικά:
1) Cirrus (Ci)=Θύσανοι,με μορφή λευκών νημάτων από λεπτούς παγοκρυστάλλους, ινώδους υφής και μεταξωτής λάμψης.
2) Cirocumulus (Cc)=Θυσανοσωρείτες.
 Είναι νέφη υπό μορφή λευκών λεπτών στρωμάτων κοκκώδους υφής από παγοκρυστάλλους.
3) Cirostratus (Cs)=Θυσανοστρώματα.
 Διαφανή σαν κόμη που σκεπάζει σχεδόν όλο τον ουρανό,σαν πέπλο από παγοκρύσταλλα,μικρού πάχους,μεγάλης όμως οριζόντιας ανάπτυξης.
4) Altocuritus (Αc)=Υψισωρείτες.
 Λευκό στρώμα από συσσωμάτωμα υδρογονοσταγονιδίων,αδιαφανές,με περίγραμμα.
5) Altostratus (Αs)=Υψιστρώματα.
 Γκρίζα ή κυανίζοντα νεφικά στρώματα,αυλακωτής μορφής,από νεφοσταγονίδια και παγοκρυστάλλους σε τρία επάλληλα τμήματα.
6) Nimbostratus (Νs)=Μελανοστρώματα.
 Μελανά νεφικά στρώματα,σχισμένα λόγω συνεχούς πτώσης βροχής ή χιονιού.Αποτελούνται από υδροβροχοσταγονίδια και χιονοκρυστάλλους αρκετού πάχους και μεγάλης κατακόρυφης ανάπτυξης.
7) Stratocumulus (Sc)=Στρωματοσωρείτες.
 Λευκογκρίζα στρώματα νεφών,με μορφή ψηφίδων,που αποτελούνται από υδροβροχοσταγόνες ή χιονοσφαιρίδια και χιονονιφάδες.
8) Stratus (St) =Στρώματα. 
 Ομοιογενή γκρίζα νέφη που δίνουν ψεκάδες βροχής,παγοβελόνες ή χιονόκοκκους.Αποτελούνται από μικρά υδροσταγονίδια.Όταν είναι λεπτά σχηματίζουν γύρω από τη Σελήνη και τον Ήλιο στέμμα.
9) Cumulus (Cu)=Σωρείτες.
 Είναι μεμονωμένα νέφη με σαφέστατο περίγραμμα κατακόρυφης ανάπτυξης,υπό μορφή σωρών σαν κουνουπίδια.Αποτελούνται από υδροσταγονίδια βροχής.
10) Cumulonimbus (Cb)=Σωρειτομελανίες.
 Πυκνά βαριά μαύρα νέφη βροχής κατακόρυφης ανάπτυξης.
 Σχηματίζονται από υδροσταγονίδια και παγοκρύσταλλα στο ανώτερο μέρος.Περιέχουν νεφοσταγόνες και βροχοσταγόνες σε υπέρτηξη.Οι βροχές συνοδεύονται από αστραπές,βροντές,χαλάζι.Από τη σκοτεινή βάση τους σχηματίζονται ράκη νεφικά.Το πάνω τμήμα διακλαδίζεται σε άκμονα και φτερά.
 Τα 14 είδη των νεφών χαρακτηρίζουν ιδιομορφίες σχήματος που οφείλονται στην εσωτερική δομή και δυναμική των νεφών.
1) Fibratus (Fib)=Ινώδη,μεμονωμένα λεπτά νήματα στα Ci,Cs.
2) Uncinus (Unc)=Αγκιστροειδή,απαντούν στο γένος Ci.
3) Spissatus (Spi)=πυκνά σε πάχος γκρίζα νέφη Ci.
4) Castellanus (Cas)=Πυργοειδή,οδοντωτά,κατά στίχους διαταγμένα,που βρίσκονται στα νέφη Ci,Cs,Ac,Sc.
5) Floccus (Flo)=Τολύπες,στο κάτω μέρος με ράκη, στα Ci,Cc,Αc.
6) Stralifarmis (Str)=Στρωματόμορφα οριζόντια στα Αc,Sc,Cc.
7) Nebulosus (Νeb)=Νεφελοειδή νέφη τύπου Cs,St.
8) Lenticularis (Len)=Φακοειδή με σαφή μακρόστενα περιγράμματα και ιριδισμό,που τα συναντάμε σε νέφη Ac,Cs,Sc.
9) Fractus (Fra)=Σχισμένα σαν ράκη, μόνο στα Cu και St.
10) Humilis (Hum)=Χαμηλά πλατυσμένα, νέφη καλοκαιρίας Cu.
11) Mediocris (Med)=Μέτρια στην κατακόρυφη ανάπτυξη Cu.
12) Congestus (Con)=Συσσωρευμένα νέφη Cu,πολύ διακλαδισμένα, μεγάλης κατακόρυφης ανάπτυξης εξογκωμένα σαν κουνουπίδι.
13) Calvus (Cal)=«Φαλακρά» νέφη Cb με διογκώσεις και διακλαδώσεις, που σχηματίζουν λευκές μάζες με κατακόρυφες αυλακώσεις.
14) Capillatus (Cap)=Τριχωτά νέφη Cb με τριχωτούς θυσάνους στο ανώτερο τμήμα.
Τα νέφη Cb=Capillatus φέρνουν βροχή,καταιγίδες,λαίλαπες,χαλάζι.
 Οι 9 ποικιλίες (varieties) νεφών προκύπτουν από το βαθμό διαφάνειας τους και τη μορφολογική τους εξέλιξη.
1) Intortus (Ιn)=Συνεστραμμένα νέφη Ci με τμήματα μπερδεμένα.
2) Vertebratus (Ve)=Σπονδυλόμορφα νέφη Ci,σαν ψαροκόκαλα.
3) Undulatus (Un)=Κυματοειδή νέφη Cc,Cs,Ac,As,Sc,St με κυματισμούς κατά στρώματα,λουρίδες κτλ.
4) Radiatus (Ra)=Ακτινωτά από δύο «σημεία ακτινοβολίας» κατά παράλληλες ταινίες,όπως οι δυναμικές γραμμές μαγνητικού διπόλου.
Απαντούν σε νεφικούς σχηματισμούς Ci,Ac,As,Cc,Cu.
5) Lacunosus (La)=Φατνοειδή νέφη Ac,Cc,Sc σε λεπτές λουρίδες με τρύπες (φατνία),κυψελίδες.
6) Duplicatus (Du)=Διπλάσια στρώματα το ένα πάνω στο άλλο,σε νεφικούς σχηματισμούς Ci,Ac,Cs,Sc.
7) Translucibus (Tr)=Διαφώτιστα,εκτεταμένα στρώματα νεφών Αc και Sc,διαφανή στο φως Ήλιου και Σελήνης.
8) Opacus (Οp)=Σκιερά νέφη Ac,As,Sc,St αδιαφανή.
9) Perculibus (Pe)=Διαφανή νέφη Ac,Sc εκτεταμένα νεφικά στρώματα με μικρά διάκενα, ώστε να είναι διαφανή.
 Τα 6 δευτερεύοντα μορφολογικά γνωρίσματα των νεφών:
1) Incus (Ιnc)=Άκμονας στα Cb με ινώδη μορφή ή ψευδοθύσανοι Ci.
2) Mamma (Mam)=Μαστοειδούς μορφής,κρέμονται στο κάτω μέρος μερικών νεφών Ci,Cc,Ac,As,Sc,Sb.
3) Virga (Vir)=Ουρά προς τα κάτω, στα Cc,Ac,As,Nb,Sc,Cu,Cb.
4) Praecipitatio (Pra)=Υετός,δηλαδή βροχή ψεκάδες,χιόνι,χαλάζι που στάζουν τα βροχοφόρα νέφη As,Ns,Sc,St,Cu,Cb.
5) Arcus (Arc)=Τόξο στα βροχοφόρα νέφη Cb,Cu.
6) Τuba (Τub)=Σάλπιγγα, προεξέχει σαν στρόβιλος,στα Cb,Cu.
 Τα 3 απότοκα ή νέφη συνοδείας των κύριων νεφών:
α) Pileus (Ρil)=Καλύπτρα σε μια νεφική κορυφή των Cu,Cb.
β) Velum (Vel)=Πέπλο στα Cu,Cb σε οριζόντιες αναπτύξεις.
γ) Pannus (Ρan)=Ράκη κάποιου νέφους κρέμονται από κάτω.    
 Εμφανίζονται μαζί με κύρια νέφη As,Ns,Cu,Cb.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΗΣ,ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΧΗΜΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ------------ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Α.Ε.Ι , Τ.Ε.Ι. ΚΑΙ Ε.Μ.Π.------------ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ------------ Τηλέφωνο κινητό : 6974662001 ------------ ------------ Email : sterpellis@gmail.com DONATE Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος: Αριθμός λογαριασμού IBAN GR7701101570000015765040868

ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΗΣ,ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΧΗΜΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Α.Ε.Ι , Τ.Ε.Ι. ΚΑΙ Ε.Μ.Π. ------------------------------------ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Τηλέφωνο κινητό : 6974662001 Email : sterpellis@gmail.com DONATE Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος: Αριθμός λογαριασμού IBAN GR7701101570000015765040868